the effect of asynchronous computer-mediated condition on l2 learners' monologue speaking ability, speaking apprehension, l2 self-confidence, and willingness to communicate

This study was conducted to examine the effect of asynchronous computermediatedcondition on l2 learners' speaking ability, speaking apprehension, l2self-confidence, and willingness to communicate. the participants of this studyincluded 40 intermediate undergraduate students of english language teaching at aniranian university. the participants were assigned to two experimental(asynchronous computer-mediated) and control (face-to-face) conditions randomly.in the experimental group, the participants practiced speaking in an asynchronousonline environment, and in the control group, the students spent a part of their classtime accomplishing monologue tasks. using questionnaires, the participants'speaking ability, speaking apprehension, l2 self-confidence, and willingness tocommunicate were measured at the beginning and at the end of the term. thefindings showed that the monologue speaking ability mean score of those in thecomputer-mediated group improved significantly more than that of the face-to-facegroup. another finding of this study was the superiority of the computer-mediatedcondition with regard to the participants' speaking self-confidence, speakingapprehension, and willingness to communicate. overall, the results suggest thatasynchronous computer-mediated condition can provide learners with a lessthreateningcondition that can improve the chances of their l2 monologue speakingability.

تاثیر تمرین مهارت گفتاری در زبان دوم در شرایط با واسطهی رایانهای ناهمزمان و چهره به چهره بر توانایی گفتاری، اضطراب گفتاری، اعتماد به نفس توانایی زبان دوم و تمایل به صحبت کردن زبان آموزان به زبان دوم

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تمرین مهارت گفتاری در زبان دوم در شرایط با واسطهی رایانهای ناهمزمان و چهره به چهره بر توانایی گفتاری، اضطراب گفتاری، اعتماد به نفس توانایی زبان دوم و تمایل به صحبت کردن زبان آموزان به زبان دوم انجام شد. شرکت کنندگان در این پژوهش 40 نفر از دانشجویان کارشناسی آموزش زبان انگلیسی در یکی از دانشگاه های ایران بودند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو شرایط آزمایشی (با واسطه کامپیوتری ناهمزمان) و کنترل (چهره به چهره) قرار گرفتند. در گروه آزمایشی، شرکت کنندگان در محیط برخط ناهمزمان به تمرین صحبت کردن پرداختند و در گروه کنترل، دانش آموزان بخشی از وقت کلاس خود را صرف انجام تکالیف مونولوگ (تکگویی) کردند. با استفاده از پرسشنامه، اضطراب گفتاری، اعتماد به نفس توانایی زبان دوم و تمایل به صحبت کردن زبان آموزان به زبان دوم شرکت کنندگان در ابتدا و در پایان ترم اندازه گیری شد. یافته‌ها نشان داد که میانگین نمرات توانایی تک‌گویی افراد در گروه با واسطه رایانه به طور قابل‌توجهی بیشتر از گروه حضوری بهبود یافت. یکی دیگر از یافته های این مطالعه، برتری شرایط رایانهای در نمرات به اعتماد به نفس گفتاری، دلهره گفتاری و تمایل به برقراری ارتباط شرکت کنندگان بود.