academic language achievement: a structural equation model of the impact of teacher-student interactions and self-regulated learning

A correlational survey research design was utilized to investigate selfregulatedlearning (srl) and teacher-student interaction factors that had beenrealized to have contributive roles in efl learners' academic success. asample of 218 efl learners (male = 102 and female = 116) was drawn withthe aid of a prior sample size calculator for the structural equation models from645 students. they were within the age range of 18-45 and were enrolled atislamic azad university, tabriz branch. the structural equation model (sem)hypothesis testing procedure revealed that the teacher-student interactiondirectly and significantly influenced learners' academic accomplishments.likewise, the obtained results indicate that the impact of the teacher-studentinteraction on efl learners' academic achievement is mediated by the effectsof srl. correspondingly, the obtained results indicate that the theorizedmodel fits the data. the causal contribution of psychological factors, consistingof the teacher-student interaction and srl, to efl learners’ academicachievement was validated. the findings of this exploratory research havecertain implications for classroom practice which are elaborated in detail inthis paper.

پیشرفت تحصیلی در یادگیری زبان: مدل ساختاری تاثیر تعامل بین معلم و دانش آموز و یادگیری خود تنظیمی

در تحقیق حاضر، به منظور بررسی نقش مشارکتی متغیرهای یادگیری خودتنظیمی وتعامل بین معلم و دانشجو در میزان پیشرفت تحصیلی دانش جویان از روش تحقیق همبستگی استفاده شده است. نمونه ای از 218 دانشجوی رشته زبان انگلیسی (102 مرد و 116 زن) از بین 645 دانشجوی این رشته با کمک نرم افزاد محاسباتی تعیین نمونه اولیه مدل ساختاری انتخاب شدند. رده سنی آنها بین 18 تا 45 سال بوده و در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز مشغول به تحصیل بودند. مدل ساختاری مورد استفاده در ایت مطالعه نشان داد که تعامل بین معلم و دانشجو تاثیر مستقیم و موثری در پیشرفت تحصیلی آنها دارد. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد که تاثیر این تعامل بر میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان به وسیله یادگیری خودتنظیمی افزایش می یابد. در این تحقیق، مشارکت علیمعلولی  این عوامل روانشناسی، یعنی یادگیری خودتنظیمی و تعامل بین معلم و دانشجو، بر میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان  به اثبات رسید. یافته های این تحقیق در زمینه های آموزشی و فعالیت های کلاسی کاربردهای زیادی دارد.