linguistic devices of identity representation in english political discourse with a focus on personal pronouns: power and solidarity

The present study was aimed at exploring the use of pronominal reference for identity representation in terms of power and solidarity in english political discourse. the investigation was based on a corpus of four political interviews and debates amounting 26,500 words. the analysis was both qualitative and quantitative. in the qualitative analysis, a discourseanalytic approach was used to find out the pronouns, their references and their identity load, and in the quantitative analysis, the distribution of different representations of identity were calculated. a nonparametric test, that is, chisquare was run in spss as the statistical operation needed for the current study. the analysis showed that most of the personal pronouns represented identity in the form of solidarity. the results also showed that political figures use ipronoun and its variants to represent their identity in terms of power. the representation of identity in terms of power was also found to be correlated with the use of certain terms such as veto and active voice constructions. furthermore, the results showed that when making claims, instead of giving pronominal reference to self, political figures use firstperson plurals. in order to show solidarity, the speakers may also make use of discoursal proximity. considering the important role that discourses play in constructing reality, it is important for cda researchers to reveal sources of power, inequality and prejudice in discourses and interpret their hidden meanings. pronominal choice and academic voice as linguistic constructions that are ideologically loaded need to be brought into the spotlight.

ابزارهای زبانی نشانگر هویت در کلام سیاسی زبان انگلیسی با تاکید بر ضمایر شخصی : قدرت و همبستگی

هدف مطالعه حاضر بررسی ضمایر شخصی در نشان دادن هویت در کلام سیاسی زبان انگلیسی از بعد قدرت و همبستگی است. در مجموع چهار مصاحبه و مناظره انتخاباتی با تعداد کل کلمات 26500 کلمه انتخاب شد. روش تجزیه و تحلیل کمی و کیفی بود. در تجزیه کیفی از روش آنالیز کلام برای یافتن ضمایر، مرجع آنها و بار هویتی آنها و در تجزیه کمی توزیع و پراکنش اشکال مختلف نمایانگر هویت محاسبه شد. از آزمون غیر پارامتری مربع کای در نرم افزار SPSS برای آنالیز آماری استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشتر ضمایر هویت را از بعد همبستگی نشان می دهند و چهره های سیاسی از ضمیر من و وابسته های آن برای نشان دادن قدرت استفاده می کنند. همچنین، هویت از بعد قدرت با استفاده از کلماتی مانند وتو و جملات معلوم نمود می یابد. نتایج همچنین نشان داد که به هنگام طرح یک ادعا، چهره های سیاسی از ضمیر ما به جای اشاره به مرجع ضمیر استفاده می کنند. طبق نتایج، برای نشان دادن همبستگی، سیاستمداران از قرابت کلامی نیز استفاده می کنند. با توجه به اهمیت نقش کلام در شکل گیری واقعیت، محققین تحلیل گفتمان انتقادی باید منابع قدرت، نابرابری و تبعیض را مشخص کرده و زوایای پنهان معانی آنها را تعبیر نمایند. بدین ترتیب لازم است تا در کلام سیاسی، انتخاب ضمایر مناسب و ساختار دستوری متناسب با آن به عنوان ساختارهای زبانشناسی دارای بار ایدئولوژیکی مورد توجه ویژه قرار گیرند.