stephen hawking’s community-bound voice a functional investigation of self-mentions in stephen hawking’s scientific prose

Thanks to the development of the concept of metadiscourse, it is now widely acknowledged that academic/scientific writing is not only concerned with communicating purely propositional meanings: what is communicated through academic/scientific communication is seen to be intertwined with the negotiation of social and interpersonal meanings. while a large number of so called metadiscoursal resources contribute to the simultaneous negotiation of propositional and interpersonal meanings, the present study aimed at investigating the functions self-mention forms can fulfill in academic/scientific communication. two of stephen hawking’s scientific books were selected as the corpus of the research, and based on tang and john’s (1999) model, the constructed corpus was analyzed in terms of the functions self-mention forms can fulfill in academic/scientific writing. the findings revealed that from among the different roles identified by tang and john, the representative role constituted the most frequent self-mention function in the corpus. the remarkably heavy presence of representative role in hawking’s scientific prose was interpreted as a further evidence for the claim that scientists are more likely to persuade readers of their ideas if they frame their messages in ways which appeal to appropriate community-recognized relationships.

صدای جامعه –بنیان استفان هاوکینگ: بررسی کارکردی ذکر خویش در نوشتار علمی استفات هاوکینگ

در سایه توسعه مفهوم فراگفتمان، امروزه به این درک رسیده ایم که نوشتار علمی صرفا به داد و ستد معانی محتوایی نمی پردازد: آنچه که از طریق گفتمان علمی داد و ستد می شود به شدت با تبادل معانی اجتماعی و بین فردی در پیوند است. بر اساس این دیدگاه، مطالعه حاضر  با استفاده از الگوی ارائه شده توسط تنگ و جان در سال 1999 به بررسی ویژگیهای ذکر خویش در کتب علمی نوشته شده توسط استفان هاوکینگ پرداخته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که از میان نقش های شناسایی شده توسط تنگ و جان، نقش بازنماگر پر تکرارترین نقش ذکر خود در گفتمان استفات هاوکینگ را تشکیل می دهد. بر اساس تعریف ارائه شده از این نقش چنین نتیجه گیری شده است که این دانشمند ، پذیرش اجتماعی استدلال های خویش را به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای متقاعد نمودن خوانندگان خویش تلقی می نماید.