بازنمایی «ارتباط شیطان و انسان» در سریال‌ های ماورائی (تحلیل روایت سریال اغما)

دهۀ 1380ش، تلویزیون ایران، میزبان مولودی مبارک بود؛ استعلای هنر هفتم در رهسپاری به جهان غیب در قالب ژانر نوپدید «سینمای ماورا» افسوس که این بشارت به بالندگی خود نرسید و رو به پژمردگی، بلکه افول نهاد. از چالش‌های این گونۀ فاخر، انطباق کامل داستان با آموزه‌های اسلامی است. بر این اساس تحقیق حاضر به بررسی بازنمایی «ارتباط شیطان با انسان» به‌عنوان یکی از محورهای مهم در ارتباط انسان با عالم ماورا در مطالعۀ موردی سریال «اغما» همت گماشته است و در پی پاسخ‌ به این پرسش اساسی است که منطق روایی این سریال تا چه اندازه با مبانی اسلامی این ارتباط منطبق است؟این پژوهش از نوع توصیفی−تحلیلی است که با روش اسنادی و تحلیل روایت بر‌اساس الگوهای پروپ و گرماس−لاری وای و بر‌اساس موردپژوهی انجام گرفته است.نوشتار حاضر، ابتدا مبانی نظری «ارتباط شیطان با انسان» را با روش اسنادی از فرهنگ اسلامی جمع‌آوری و در مرحلۀ دوم، پی‌رنگ داستانی این ارتباط در سریال را با روش تحلیل روایت بررسی کرده است و در نهایت با عزیمت از این دو رهیافت توصیفی−تحلیلی، یافته‌های تحلیل روایت را به روش تطبیقی−انتقادی و در مقایسه با مبانی اسلامی پیش‌گفته مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و توانسته است به نوعی الگوی عام در اجزای فرایند و منطق روایی ارتباط انسان و شیطان دست یابد.