زنان، ازدواج، خانه‌داری و تربیت فرزندان در اندیشه اسلامی

مقاله حاضر به مفهوم‌شناسی مسایل ازدواج، کار خانه و تربیت دینی فرزندان که در پی تشکیل خانواده می‌آید، توسط دو منبع اصلی دین (قرآن و سنّت)پرداخته است. مبنای نظری کار، طیفی از نظریه‌های فمینیستی می‌باشد. روش تحقیق مبتنی بر روش اسنادی، تحلیل یافته‌ها، و کشف دلالت‌های ازدواج، خانه‌داری و تربیت دینی در سنّت و قرآن می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که دیدگاه اسلام (سنّت و قرآن) در مورد ازدواج، کار خانه و تربیت دینی با نظریه‌های فمینیستی در تعارض است و قرآن کریم و سنن دینی با سازوکاری متفاوت با پاردایم فمینیسم به این پدیده‌ها پرداخته‌اند. چرا که در اندیشه اسلامی مهم‌ترین اصل برای زن توجه به نقش‌های همسری و مادری در خانواده می‌باشد و به مهم‌ترین کارکردهای ازدواج و تشکیل خانواده یعنی تامین نیازهای غریزی و عاطفی و ایجاد محیطی مملو از فضایل اخلاقی و معنوی جهت رشد کمالات در دو جنس و در پی آن تربیت دینی فرزندان توجه ویژه‌ای شده است. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که دین اسلام ارگانی است که به تمامی ابعاد زندگی انسان توجه نموده است و در این میان اگر به تربیت دینی فرزندان اهمیت دهیم، چنین تربیتی کلیه وجوه تربیت از جمله تربیت اجتماعی، اخلاقی و جنسی فرزندان را به دنبال خواهد داشت.