بررسی نقش دین در رفتارهای فردی و عمومی دانشجویانِ دانشگاه صنعتی شریف

بسیاری از جامعه‌شناسان بر این باورند که فرآیند مدرنیزاسیون در کشورهای جهان سوم منجر به سکولارشدن افراد و دین می‌شود به این معنا که دین نقش اجتماعی خویش را در شکل‌دهی و هنجاربخشی امور مربوط به حوزه عمومی و اجتماعی را از دست می‌دهد و به قلمرو خصوصی افراد می‌خزد. آیا چنین فرآیندی در میان نسل جدید دانشجویان ایرانی که در دوره اوج مدرنیزاسیون جامعه ایرانی به دنیا آمده و در مهمترین حاملهای نهادی فرهنگ مدرن یعنی دانشگاه‌ها و مدارس مدرن زیسته‌اند اتفاق افتاده است؟ برای پاسخ به این پرسش دو پارامتر «نقش دین در رفتارهای فردی» و «نقش دین در رفتارهای عمومی» را تعریف کرده و آن را به صورت پرسشنامه‌ای در میان دانشجویان ورودیهای 84 تا 91 دانشگاه شریف مورد سنجش قرار می‌دهیم. در نهایت به نظر می‌رسد که نه تنها نقش دین در رفتارهای عمومی دانشجویان بسیار کمرنگ است و تنها حدود 31 درصد به دخالت دین در رفتارهای عمومی خود قایلند، بلکه ابعاد غیر فقاهتی دین هم در حال از دست دادن اهمیت خود در شکل‌دادن رفتارهای فردی دانشجویان هستند، به طوری که در برابر 55 درصد معتقدین صرف به احکام فردی فقهی، تنها 26 درصد دانشجویان به ابعاد غیر فقاهتی دین نیز قایلند.