بررسی تاثیر رابطه میان دینداری و سرمایه اجتماعی بر میزان نشاط اجتماعی در میان گردشگران مذهبی ایرانی (مورد مطالعه شهر مشهد)

از جمله نیازهای اساسی زندگی انسان شادابی و زیستن با نشاط است؛ از آنجا که سفر یکی از راهکارها برای شادشدن است، بنابراین گردشگری مذهبی می‌تواند به نشاط زائران بینجامد و امکان جذب آنان را به مکان مقدس به دفعات بیشتر موجب شود. عوامل مختلفی بر ایجاد نشاط و افزایش آن تاثیرگذارند که از آن جمله مذهب و دینداری و سرمایه اجتماعی می‌توانند اهمیت بالایی داشته باشند. در واقع مذهب یکی از عوامل سازنده کارکردهایی است که سرمایه اجتماعی می‌تواند آنها را داشته باشد. فعالیت‌های مذهبی دارای کارکردهایی هستند که در‌نهایت موجب افزایش نشاط می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان دینداری و سرمایه اجتماعی افراد و رابطه میان دو متغیر نامبرده با نشاط اجتماعی انجام شده است. روش پژوهش پیمایشی بوده و جامعه نمونه 400 نفر از گردشگران مذهبی ایرانی مشهد مقدس می‌باشند. رویکرد پژوهش نیز بنیادی−کاربردی است. یافته‌های پژوهش حاکی از رابطه سرمایه اجتماعی و دینداری با یکدیگر می‌باشد و رابطه معنادار این دو متغیر با متغیر وابسته نشاط اجتماعی است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می‌دهد که متغیرهای مستقل اصلی (25/9 درصد) تغییرات متغیر وابسته را تبیین می‌کنند.