بررسی مقایسه‌ای سرمایه اجتماعی دانشجویان و طلاب

باتوجه‌به اهمیت بی‌بدیل دانشجویان و طلاب در تحولات اجتماعی سیاسی تاریخ معاصر ایران و ازسوی‌دیگر، نقش چندوجهی سرمایه اجتماعی در ثبات و توسعه جامعه، پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان سرمایه اجتماعی در بین دو گروه دانشجویی و حوزوی انجام شده است. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده که طی آن 620 نفر از دانشجویان و طلبه‌ها با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و مطالعه شده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد میانگین میزان سرمایه اجتماعی نزد کل پاسخگویان سطح پایینی دارد و همچنین، این میانگین در بین طلبه‌ها بیشتر از دانشجویان است. بُعد مشارکت اجتماعی تنها بُعدی از سرمایه اجتماعی است که تفاوت معناداری بین دو گروه یادشده مشاهده نشده است. حدود 70 درصد مشارکت‌کنندگان −اعم از طلاب و دانشجویان− برای خویش دلیل اعتراض (علیه ساختار قدرت) دارند؛ یعنی این دسته از پاسخگویان مایل به مشارکت در پویش‌های اعتراضی در صورت تعبیه سازوکارهای مسالمت‌آمیز هستند. تقویت کارآمدی‌های سیاسی، تقویت گفتمان جذب حداکثری به همراه زمینه‌سازی برای تقویت بسترهای دموکراتیک و مشارکت‌طلبانه از مهم‌ترین تجویزهای راهبردی می‌باشد.

comparative study of social capital of students and students

considering the irreplaceable importance of students in the social and political developments of iran’s contemporary history and, on the other hand, the multifaceted role of social capital in the stability and development of society, the present research was conducted with the aim of measuring the amount of social capital among two groups of students and seminaries. the research method was a survey, during which 620 students were selected and studied using random sampling. the findings show that the average amount of social capital among all respondents is low and also, this average is higher among students than students. the dimension of social participation is the only dimension of social capital in which no significant difference has been observed between the two mentioned groups. about 70 percent of the participants - both students and students - have a reason to protest (against the power structure); that is, this group of respondents are willing to participate in protest campaigns if peaceful mechanisms are implemented. strengthening political efficiency, strengthening the discourse of maximum absorption along with laying the groundwork for strengthening democratic and participatory platforms is one of the most important strategic prescriptions.