توسعه و عرفی شدن در ایران

هدف این مقاله، شناسایی راهکارهای تاثیرگذاری فرآیند توسعه، بر عرفی شدن احتمالی ایران است و برای این منظور، از رویکردی نظری و تبیینی بهره گرفته شده است. یافته اصلی این تحقیق، عبارت است از یک الگوی نظری سامان‌ یافته‌ و متشکل از مجموعه‌ای از فرضیه‌ها، که تا حد امکان کوشش شده است که در یک سطح کلی به واقعیات عینی مستند باشند. بر حسب این الگو، توسعه در محورهای گوناگون آن، از طرق متعدد، از جمله: علم‌گرایی، نسبیت‌گرایی، سودپرستی، نابرابری، نفی اقتدارهای سنتی، دنیا‌گرایی، تجمل‌گرایی، محو اجتماعات محلی و اشاعه فرهنگ مدرن، می‌تواند باعث عرفی شدنِ احتمالی ایران گردد. با توجه به کمبود جدّی پیشینه تحقیق، درباره موضوع این مقاله، امید است این کار بتواند گامی هر چند کوچک در جهت پیشبرد ادبیات بحث عرفی شدن به شمار آید.