ابر پارادایم درون‌گرا، عامل جهت مندی معرفت در معماری اسلامی

امروزه بررسی معرفت‎شناسی پارادایم‎ها در حوزه معماری، فارغ از ارتباط آن با انسان و هستی، سبب تحقق نیافتن آثار اسلامی در جامعه شده است. اصالت‌دهی به یکی از سه رکن هستی (خدا، عالم و طبیعت) عامل جهت‌مندی در معرفت‎شناسی پارادایم‎هاست. پژوهش حاضر با معرفی این جهت‌‌مندی، به‎عنوان «ابرپارادایم»، همواره در تلاش است تا نقش آن را در شکل‎گیری معماری اسلامی شفاف نماید؛ به‎طوری‎که ابرپارادایم به‎عنوان کنترل‎گری فطری در نفس معمار می‎تواند سیر حقیقت را میان مولفه‎های شناختی در اثر کنترل نماید تا مسیر رسیدن به حقیقت را فراهم سازد؛ همچنین، این پژوهش با روش گراندتئوری (داده‌بنیاد) همواره  در تلاش است تا با بررسی مولفه فطرت و عقل به‎عنوان وجه ممیزه انسان در حوزه آگاهی، نوع ابرپارادایم حاکم بر معرفت را بیابد و با کدگذاری محوری همواره به این مهم دست یافته است: جهتی که درنتیجۀ انسان‌شناسی و هستی‌شناسی به‌دست می‌آید، تحت عنوان ابرپارادایم می‌تواند بر معرفت معمار تاثیرگذار باشد و جهت فعل آن را تنظیم نماید؛ بر این اساس، دو نوع ابرپارادایم درون‎گرا (توحیدی) و برون‎گرا (غیرتوحیدی) معرفی می‎شوند.

introverted supra-paradigm, the factor of knowledge orientation in islamic architecture

today, the study of epistemology in paradigms, regardless of their relationship with man and existence in the field of architecture, has led to the non-emergence and realization of islamic works in society. the originality of one of the three pillars of existence (god, the universe, and nature) is a factor in the orientation of the epistemology of paradigms. the present study, by introducing this orientation as a supra-paradigm, always tries to clarify its role in the formation of islamic architecture, so that the supra-paradigm as an innate controller in the architect’s soul can trace the truth between cognitive components in the work. control to provide the path to the truth. the present study with the method of grand theory (data foundation) has always tried to find the type of cloud paradigm governing knowledge by examining the component of nature and intellect as distinguishing features of human beings in the field of consciousness and has always achieved the important point that cloud the paradigm that is the result of human anthropology and ontology can influence the architect’s epistemology and adjust the direction of his action, based on which two types of introverted (monotheistic) and extroverted (non-monotheistic) super paradigms are introduced.