سیاست فرهنگی و سبک زندگی در گام اول انقلاب

هدف مقاله، ارائه چهارچوب اولیه‌ای است که واجد قابلیت لازم برای توضیح چگونگی شکل‌گیری سبک زندگی جامعه ایرانی در گام اول انقلاب باشد. بنابراین، چگونگی مسئله‌آمیز شدن سبک زندگی، چهاردهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، پرسش اصلی مقاله است. به‌منظور محدود کردن دامنه موضوعی مقاله ‌کوشیده‌ایم تا بافت اجتماعی−اقتصادی و سازوکار فرهنگی−سیاسی امکان طرح مفهوم سبک زندگی در بیانات آیت‌الله خامنه‌ای را بررسی کنیم. چراکه فارغ از جایگاه ولی‌فقیه در نظامات قانونی و شرعی جامعه ایران، به‌نظر می‌رسد نخستین شخصیتی که اصطلاح سبک زندگی را درباره جامعه ایران به‌کار برده و از طریق آسیب‌شناسی وضع موجود و طرح سبک زندگی اسلامی−ایرانی، این مقوله را به مسئله‌ای عمومی مبدل ساخت، معظم‌له بوده است. برای تحقق این مهم، تحلیل ثانویه داده‌های موجود پیرامون دیدگاه‌های مقام معظم رهبری در دستور کار قرار گرفته است.یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد مسئله‌آمیزی سبک زندگی در ایران پس از انقلاب را می‌توان به دو جریان اجرای مستمر برنامه‌های توسعه و نیز دوقطبی‌سازی فرهنگی با اغراض سیاسی نسبت داد. ضمن این‌که به‌موازات این دو جریان شاهد شکوفایی برخی برکات و ظرفیت‌های غیرقابل پیش‌بینی انقلاب اسلامی در حوزه‌های دینی و معنوی هستیم. ظرفیت‌هایی که کمابیش با حمایت‌های مادی و معنوی حکومت مواجه شده‌اند.

The Cultural Policy and Lifestyle in the First Phase of the Islamic Revolution

The purpose of this essay is to provide a Primary framework that has the necessary capability to explain how the lifestyle of Iranian society was formed in the first phase of the revolution. Therefore, how the lifestyle became problematic forty years after the victory of the Islamic Revolution is the main question of the essay. In order to limit the subject range of the essay, we have tried to examine the socio-economic context and cultural-political mechanism of the possibility of proposing the concept of lifestyle in Ayatollah Khamenei’s statements. Because regardless of the position of the supreme leader in the legal and religious systems of Iranian society, he seems to be the first person to use the term lifestyle about Iranian society and to turn this issue into a general issue through pathology of the current situation and exposition of Islamic-Iranian lifestyle. To achieve this, a secondary analysis of the available data concerning the views of the Supreme Leader is on the agenda.The research findings show that problematic lifestyle in Iran after the revolution can be attributed to two currents of continuous implementation of development programs and also cultural polarization with political motives. In addition, in parallel with these two currents, we are witnessing the flourishing of some unpredictable blessings and capacities of the Islamic Revolution in the religious and spiritual fields. These are the capacities that have somewhat met with the material and spiritual support of the government.