نقش سرمایه نمادین مبتنی بر الگوی ایرانی – اسلامی و مدیریت دانش مشتری(دانشجو)(مورد مطالعه، اعضای هیئت علمی دانشگاه دولتی سیستان و بلوچستان)

این پژوهش به بررسی رابطه سرمایه نمادین مبتنی بر الگوی ایرانی – اسلامی استادان دانشگاه (اعضای هیئت‌علمی دانشگاه) با کاربست نوآوری در مدیریت دانش مشتری(دانشجویان) می پردازد. روش: این پژوهش به صورت توصیفی همبستگی است. جامعه آماری، اعضای هیئت‌علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان و برابر با 133 نفر است. داده ها از طریق پرسش نامه محقق ساخته و به صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای جمع آوری شده اند و نمونه پژوهش بر اساس جدول موگران برابر با 100 نفر در نظر گرفته شده است. آلفای کرون باخ برای سرمایه نمادین و مدیریت دانش مشتری برابر با 0.841، 0.749 است. نرم‌افزارهای مورداستفاده در این پژوهش spss 21 و lisrel 9.1 است. یافته‌ها: در این راستا و برای بررسی این عنوان 9 فرضیه تبیین شد که به بررسی رابطه سرمایه نمادین مبتنی بر الگوی ایرانی –اسلامی استادان دانشگاه‌ دولتی اسلام با ابعاد کاربست نوآوری در مدیریت دانش مشتری (استراتژی‌ها، منابع انسانی، فرهنگ، ابزارهای انتقال دانش مشتری، ابزارهای کسب دانش، ابزار کسب دانش از مشتری، فرایند انتقال دانش مشتری، فرایند کسب دانش و فرایند کسب دانش از مشتری) پرداخته شد و میزان این روابط به ترتیب برای هرکدام از فرضیات به ترتیب برابر با 0.51، 0.81، 0.76، 0.37، 0.41، 0.46، 0.33، 0.28، 0.49 است و تمامی روابط معنادار بوده و تایید شدند. نتیجه‌گیری: هر چه استادان دانشگاهی سرمایه‌های نمادین مبتنی بر الگوی ایرانی – اسلامی بیشتری داشته باشند و به عبارتی رفتار، گفتار و پندارهای مبتنی بر الگوی اخلاقی و دینی داشته باشند، بیشتر از دانش مشتری‌هایی که به سازمان وارد می‌شود، بهره مند می شوند و این دانش را به کار می‌بندند و تولیداتی مناسب با نیازها و خواسته‌های مشتریان می‌کنند و خود را موظف می‌کنند که خود و کارکنان مربوط به بخش آموزشی را ازنظر استراتژی‌ها و اطلاعات و فرهنگ و جوسازمانی به سمت به‌روز شدن و به سمت سازمان یادگیرنده و یاددهنده و دانش‌بنیان سوق دهند