تجزیه پایداری و سازگاری عملکرد علوفه در هیبریدهای ذرت علوفه ای

هدف از این پژوهش تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط بر عملکرد علوفه تر 8 هیبرید ذرت با استفاده از تجزیه توسط مدل اثرات افزایشی و ضریب پذیر امی و نیز ارزیابی ژنوتیپ ها، محیط ها و اثرات متقابل آن ها با استفاده از آماره های پایداری و اکووالانس ریک می باشد. آزمایشات در پنچ منطقه نیشابور، کرج، اصفهان، گرگان و بروجرد طی دو سال زراعی (851384) اجرا شدند. نتایج حاصل از تجزیه امی نشان داد که اثرات اصلی ژنوتیپ، محیط، اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط و سه مولفه اول اثر متقابل معنی دار می باشند. نمودار بای پلات قادر به تشخیص ژنوتیپ های پایدار و محیط های با قدرت تفکیک بالا از محیط های ضعیف بود. توصیه ژنوتیپ ها برای مکان های مورد مطالعه در مدل امی نشان داد که هیبریدهای 5، 8 و 1 بیشترین سازگاری را به شرایط کرج داشتند. هیبریدهای 5، 2 و 8 دارای سازگاری ویژه با شرایط نیشابور بودند. ژنوتیپ های 1 و 5 بهترین سازگاری و پتانسیل عملکرد را با شرایط گرگان داشتند. در بروجرد ژنوتیپ های 8، 5 و 1 و در اصفهان هیبریدهای 5، 8 و 2 دارای سازگاری ویژه بودند. بر اساس نتایج تجزیه امی و پارامترهای مورد بررسی، ژنوتیپ شماره 5 با عملکرد بالاتر از میانگین کل دارای بیشترین پایداری بود و توانایی سازگاری عمومی بالایی به محیط های مورد مطالعه داشت، در صورتی که هیبریدهای 7 و 8 با بیشترین تاثیر در اثر متقابل داشته و ناپایدارترین ژنوتیپ ها در مجموع سال ها و مناطق آزمایش بودند.