بررسی تاثیر دو نوع هورمون سیتوکینین بر باززایی مستقیم ریزنمونه های مختلف گیاه چغندرقند در شرایط کشت بافت

استفاده از راهکارهای ژنتیک مولکولی، نوید مبارزه با تنش های زنده و غیرزنده گیاهی را می دهد. چغندرقند (beta vulgaris l.) یکی از مهم ترین گیاهان بدقلق از نظر پذیرش روش های دست ورزی مولکولی به خصوص کشت بافت است. به منظور بررسی و بهینه سازی کشت بافت چغندرقند برای بیان سامانه ها ی ژنی، آزمایشی به صورت فاکتوریل 2 acute;2 acute;3 با 12 ترکیب تیماری در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار و در هر تکرار 10 ریزنمونه، در آزمایشگاه انجام شد. فاکتورهای این آزمایش سه نوع ریزنمونه ی پهنک برگ، دمبرگ و جوانه ی راسی، دو محیط کشت a (5/0 میلی گرم بر لیتر هورمون kinetin و 1 میلی گرم بر لیتر هورمون ba) و محیط کشت b (1 میلی گرم بر لیتر هورمون kinetin و 5/0 میلی گرم بر لیتر هورمون ba) و دو لاین چغندرقند sbsi04) و (sbsi02 بودند. نتایج تجزیه واریانس داده های درصد جوانه زنی نشان داد که اثر نوع ریزنمونه، لاین و اثر متقابل ریزنمونه acute;لاین روی درصد جوانه زنی معنی دار (p <0.01) گردید. با توجه به نتایج مقایسات میانگین به روش دانکن (p <0.01)، ریزنمونه ی جوانه ی راسی در هر دو لاین با ریزنمونه ی پهنک لاین sbsi04 تفاوت معنی داری از نظر درصد تولید جوانه نداشتند. همچنین، تفاوت معنی داری (p sup3;0.05) بین درصد جوانه زایی ریزنمونه ی پهنک لاین sbsi02 با ریزنمونه ی دمبرگ لاین sbsi04 وجود نداشت. به علاوه، ریزنمونه ی دمبرگ لاین sbsi02 با تولید کمترین درصد جوانه با سایر ریزنمونه ها اختلافمعنی داری (p <0.05) داشت.