مطالعه تنوع ژنتیکی سویا (glycine max) با استفاده از نشانگرهای issr

شناخت تنوع ژنتیکی و طبقه بندی ذخایر توارثی یکی از فعالیت های مهم در زمینه ی به نژادی و حفظ ذخایر ژنتیکی در گیاهان است. به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی در 48 ژنوتیپ سویا، تکثیر مکان های ژنی با استفاده از 10 آغازگر issr در آزمایشگاه ژنتیک و اصلاح نباتات دانشکده ی کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبدکاووسانجام شد. از تعداد 68 قطعه ای که در کل ارقام تولید شد 34 قطعه چند شکل بودند. تعداد باندهای چند شکل از 2 تا 5 به ازای هر آغازگر متفاوت بود. بیشترین باندهای چند شکل مربوط به آغازگر prl4 بود. مقادیر pic بین 147/0 تا 058/0 و شاخص نشانگری بین 39/8 تا 65/1 در آغازگرها متغیر بود. بیشترین و کمترین میزان چندشکلی به ترتیب به آغازگر 2prl با 66/66 درصد و آغازگر prl5 با 57/28 درصد تعلق داشت. آغازگر prl5 بیشترین میزان شاخص شانون را با مقدار 678/0 و آغازگر prl1 کمترین میزان شاخص شانون را با مقدار 467/0 نشان دادند. بیشترین میزان تنوع ژنتیکی در آغازگر prl5 با مقدار 485/0 و کمترین میزان تنوع ژنتیکی در آغازگر prl1 با مقدار 300/0 مشاهده شد. بیشترین تعداد آلل موثر برای آغازگر prl5 با مقدار 943/1 و کمترین تعداد آلل موثر برای آغازگرprl1 با مقدار 479/1 به دست آمد. بیشترین میزان شاخص نشانگری مربوط به آغازگر prl6 با مقدار 39/8 به دست آمد که نشان دهنده قدرت تفکیک بالاتر این آغازگر نسبت به سایر آغازگرها است و کمترین شاخص نشانگری در آغازگر prl5 با مقدار 65/1 مشاهده شد. 48 ژنوتیپ مورد مطالعه با استفاده از تجزیه ی خوشه ای به روش upgam و ضریب تشابه ژاکارد در چهار گروه مجزا گروه بندی شدند. نتایج حاصل نشان داد نشانگر issr سیستم نشانگری قابل اطمینان برای آشکارسازی سطح بالایی از چندشکلی است و می توان از آن در بررسی تنوع ژنتیکی و انجام برنامه های اصلاحی در سویا استفاده نمود.