ارزیابی ریسک های بالقوه ناشی از زلزله در بافت های فرسوده

ارزیابی ریسک های بالقوه ناشی از زلزله در بافت های فرسوده مطالعه موردی: محله سنگلج ‌شرقی واقع در منطقه 12 تهرانعلی‌اصغر هدایی1، وحید فیضی2، ربابه نوروزی31.نویسنده مسیول: دکترای ژیومورفولوژی، تهران، ایران.email:hodaeiaa@gmail.com2. دانشجوی دکترای اقلیم‌شناسی (جغرافیا)، تهران، ایران.3. ربابه نوروزی، کارشناسی ارشد اقلیم‌شناسی(جغرافیا)، تهران، ایران.دریافت: 10/11/91 پذیرش:24/6/92چکیدهمقدمه: وجود گسل های متعدد در گستره شهر تهران و احتمال وقوع زمین لرزه ای به بزرگی بیش از 7 ریشتر (در صورت فعالیت گسل های شمالی و جنوبی آن)، این شهر را در برابر تکان های ناشی از زمین لرزه و پیامدهای آن از یک‌سو و ضعف ساختار کالبدی شهر از سویی دیگر آسیب‌پذیر ساخته است. همچنین در تحقیقات آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (جایکا) به این نکته اشاره شده که در صورت فعال‌شدن گسل ری بزرگ‌ترین آسیب ناشی از زلزله در تهران روی خواهد داد. از‌این‌رو، قرار داشتن اکثر بافت‌های فرسوده شهر تهران در پهنه‌هایی با خطر نسبی بالا‌ی زلزله و نبود زیرساخت های مورد نیاز که از مشکلا‌ت و معضلا‌ت عمده بافت‌های فرسوده شهری می باشد، توجه به این مسایل را دو چندان می کند. هدف از ارایه این مقاله بررسی ویژگی های کالبدی بافت فرسوده و به‌کارگیری شیوه ها و راهبردهای موجود به منظور تعیین ریسک های بالقوه به روش کیفی در محله سنگلج شرقی، واقع در منطقه 12 تهران است. نتایج نشان می دهد که گرفتگی عرض معبر و انهدام ساختمان ها به ترتیب طیف شدت ریسک های بالقوه برای محدوده مورد مطالعه را تشکیل می دهند.کلمات کلیدی: زلزله، ریسک های بالقوه، محله سنگلج شرقی، بافت فرسوده.