presentation a public education model based on social participation for the resilience of tehran's urban society in earthquakes

Introduction: this research was conducted with the aim of providing a model of public education based on social participation for the resilience of tehran’s urban society in natural disasters especially earthquakes. methods: this qualitative research was done by delphi method. about 15 experts and decision-makers in the field of natural disasters and crisis management were selected to participate in the research through a targeted process by using the snowball method. findings: the findings showed that the participation of the public including mental and objective participation and having a cooperative spirit can have an impact on public education. in addition, this education is effective on the resilience of the public with social, economic, cultural, and institutional components and can bring the consequences of sustainable development. conclusion: according to the results, the resilience fields such as information and communication infrastructure, physical infrastructure and supportive policies can provide a platform for resilience in the society; however, interveners such as demographic characteristics and geographical characteristics should not be ignored.

presentation a public education model based on social participation for the resilience of tehran's urban society in earthquakes

 مقدمه: مخاطرات  طبیعی یکی از مهمترین عوامل انهدامی سکونتگاه های انسانی شناخته شده­اند. بررسی آثار سوانح طبیعی بر سکونتگا­ههای انسانی، بویژه شهرها از جمله مسائل مهم مورد توجه برنامه ریزان شهری است. زلزله یکی از این خطرات طبیعی است که همواره سکونتگاه­های بشری را مورد تهدید قرار می­دهد و در مدت کوتاهی می تواند خسارات و تلفات زیادی را بر جای بگذارد. این پژوهش با در نظر گرفتن معیارهای مرتبط با میزان آسیب­پذیری ناشی از زلزله در منطقه دو تبریز پرداخته است.روش تحقیق: نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. روش جمع آوری داد ه­های اولیه اسناد و نقشه­ های موجود که از سازمان­ های مرتبط جمع آوری شده است. و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل ahp  و نرم افزار  gis استفاده شده است.یافته ها:  به منظور آسیب پذیری بافت منطقه دو شهر تبریز از شاخص هایی چون فاصله از گسل، درصد شیب، سطح ایستایی آب،  قدمت بنا، مصالح ساختمان، کیفیت ساختمان، تراکم ساختمان، تعداد طبقات، مساحت قطعات و کاربری اراضی استفاده شده است.  نتایج: نتایج پژوهش نشان می­دهد 35 درصد مساحت منطقه در محدوده با خطر بالا و 25 درصد در محدوده با خطر بسیار بالا قرار دارد. در مجموع می­توان گفت بخش اعظم منطقه یعنی 60 درصد مساحت آن در محدوده با خطر بالای زلزله قرار دارد و پراکنش مناطق با خطر بسیار بالا اکثرا در قسمت های شمالی منطقه و مناطق با خطر پایین در قسمت های جنوب شرقی منطقه قرار دارد.