بررسی آزمایشگاهی تاثیر شیب جانبی کانال اصلی ذوزنقه‌ای بر پدیده فرسایش در تلاقی کانال‌های باز

تلاقی کانال‌ها و رودخانه‌ها دارای اهمیت زیادی در مطالعات مجاری روباز هستند. تغییر در مقدار و جهت سرعت و مقدار دبی جریان سبب می‌شود پدیده فرسایش بستر و سواحل در محل تلاقی اتفاق بیفتد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر شیب جانبی کانال اصلی روی حداکثر عمق فرسایش در محل تلاقی رودخانه‌ها است. بدین منظور ابتدا با آنالیز ابعادی، معادلات بی‌بعد درنظرگرفته شد و سپس با ساخت مدل فیزیکی تاثیر پارامترهای شیب جانبی کانال اصلی، نسبت دبی، عدد فرود ذره پایاب (fg3) و عدد فرود جریان پایاب روی حداکثر عمق فرسایش بستر در یک تلاقی 90 درجه بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد که افزایش شیب جانبی کانال اصلی، نسبت دبی، عدد فرود ذره، عدد فرود جریان و کاهش عمق جریان سبب افزایش حداکثر عمق فرسایش بستر در محل تلاقی می‌شود. بهترین عملکرد کاهش آب‌شستگی مربوط به شیب جانبی 45 درجه و در نسبت دبی 2/0 معادل 46 درصد به دست آمد. معادله پیشنهادی ارایه شده برای پیش‌‌بینی حداکثر عمق نسبی فرسایش در محل تلاقی نشان می‌دهد که عدد فرود و عدد فرود ذره در پایاب، بیشترین تاثیر را در مقدار عمق نسبی فرسایش در مقایسه با سایر پارامترها مانند نسبت دبی، شیب جانبی کانال و عمق نسبی دارد.