مطالعه آزمایشگاهی خصوصیات هیدرولیکی آبگیری از بستر رودخانه با وجود دیوار آب‌بند انتهایی

در مناطق خشک و نیمه‌خشک می‌توان از جریان‌های زیر‌سطحی رودخانه‌ای به‌عنوان پتانسیل‌های موجود برای تامین بخشی از آب مورد نیاز استفاده کرد. شیوه‌های مختلفی برای برداشت آب زیرسطحی رودخانه‌ها تاکنون به کار گرفته شده است، در این پژوهش مدل آزمایشگاهی سازه جمع‌آوری و شبکه زهکشی جریان زیرسطحی آب در رودخانه در محل آزمایشگاه هیدرولیک گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد ساخته شد و عوامل موثر بر میزان جریان زیرسطحی انحرافی بررسی شد. نتایج نشان داد مقدار جریان انحرافی رابطه مستقیم با تراز سطح آب بر روی زهکش‌ها داشته و با افزایش فاصله بین زهکش‌ها دبی هر زهکش افزایش می‌یابد. دبی زهکش‌ها در طول محیط متخلخل روند متغیری داشته به نحوی که در ابتدا کاهش و سپس افزایش می‌یابد. در ضمن کمترین مقدار دبی مربوط به زهکش میانی بود. در بررسی نحوه آرایش زهکش‌ها نیز مشخص شد که استفاده از زهکش‌های کار گذاشته شده در دو عمق، با کوتاه‌تر کردن محیط متخلخل نتایج مناسب‌تری را به دست می‌دهد. در نهایت مدل رگرسیونی ساده، برای طراحی سازه آبگیر زیرسطحی با محیط متخلخل و شبکه زهکشی ارایه شد.