اصلاح و بهینه‌سازی مدل DRASTIC با استفاده از عامل شوری برای ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت سرخون

یکی از شاخص‌های مهم در بررسی وضعیت کیفیت آب‌های زیرزمینی، هدایت الکتریکی است افزایش هدایت الکتریکی موجب کاهش کیفیت آب شرب و خسارت‌های جبران‌ناپذیر بر روی خاک و کیفیت محصولات کشاورزی می‌شود. آسیب‌پذیری تمایل یا احتمال رسیدن آلاینده‌ها به یک مکان مشخص در آبخوان بعد از تولید در سطح زمین است. ارزیابی آسیب‌پذیری به عنوان ابزاری مناسب در تصمیم‌های مدیریتی اهمیت دارد. در این پژوهش از میان مدل‌های رایج در ارزیابی آسیب‌پذیری، مدل drastic با توجه به ترکیب شاخص‌های تاثیر‌گذار هیدرولوژیکی و هیدروژیولوژیکی بر انتقال و یا عدم انتقال آلودگی استفاده شد. عامل شوری یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر روی کیفیت آب تحت عنوان شاخص آلایندگی وزن و رتبه‌دهی شده و به عنوان یکی از لایه‌های لازم در تهیه نقشه شاخص دراستیک اصلاح شده استفاده شد. با توجه به عدم دقت روش‌های شاخص- همپوشانی (منطق بولین) و مشکلات مربوط به مقادیر نزدیک مرز دسته‌بندی‌ها از منطق فازی به دلیل داشتن سیستم رتبه‌بندی منطقی و واقع‌بینانه‌تر برای تصحیح رتبه‌بندی پارامترهای کمی مدل drastic اصلاحی و پارامتر ec استفاده شد. نتایج حاصل از شبیه‌سازی مدل دراستیک با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی نشان دهنده همبستگی بالای خروجی شبکه عصبی مصنوعی و شاخص drastic اصلاح شده است.