تعیین حد آستانه تحمل به شوری، شیب کاهش عملکرد و نیاز آبشویی روناس در شرایط مزرعه‌ای

وسعت و پراکنش اراضی شور، کمبود منابع آبی متعارف و شور شدن ثانویه اراضی محدودیت‌هایی را در تولید گیاهان زراعی ایجاد کرده است. از این‌رو کاشت گیاهان متحمل به شوری همواره به‌ عنوان یکی از راهکارهای بهره‌برداری از منابع آب و خاک شور مطرح بوده است. یکی از این گیاهان روناس (rubia tinctorum l.) است که کاشت آن در اراضی شور سابقه طولانی دارد. این تحقیق برای ارزیابی تاثیر تنش شوری بر عملکرد ریشه روناس در مزرعه تحقیقات شوری صدوق طی سه سال اجرا شد. آزمایش‌ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل روش‌های مختلف کاشت (بذری و قلمه‌ای) شوری‌های مختلف آب آبیاری (ds/m 17، 14، 7، 5/2) بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اگر چه با افزایش شوری عملکرد ریشه روناس به تدریج کاهش می‌یابد، لیکن در روش کاشت قلمه‌ای عملکرد ریشه بیشتری نسبت به روش کاشت بذری حاصل می‌شود. این امر به‌ خصوص در شوری‌های پایین آشکار‌تر بوده، لیکن در شوری‌های بالا که تفاوت زیادی بین روش‌های مختلف کاشت وجود ندارد، هر یک از دو روش می‌تواند انتخاب شود. نتایج حاصله همچنین نشان داد که حد آستانه تحمل به شوری روناس در روش‌های مختلف کاشت تفاوتی نداشته و ds/m 4 و شیب کاهش عملکرد 3/2 درصد است و پس می‌توان آن‌ را در گروه گیاهان نیمه‌متحمل گروه‌بندی کرد.