بررسی لایسی‌متری موازنه آب و نمک ناحیه ریشه نهال خرما در مدیریت‌های مختلف زراعی

تنش‌های شوری و خشکی از مهم‌ترین مسایل در مناطق خشک و نیمه خشک است. برای بررسی اثر حفظ رطوبت خاک و کنترل سطح ایستابی شور بر بیلان آب و نمک ناحیه ریشه، گیرایی و رشد نهال خرما، آزمایش لایسی‌متری در قالب طرح کرت‌های دو بار خرد شده با سه سطح شوری آب زیرزمینی (4 s1 ?، 8 s2=و 12 s3= دسی‌زیمنس‌برمتر)، دو عمق سطح ایستابی (60 d1= و 90d2= سانتی‌متر) و دو سطح کاربرد مالچ (m1 =بدون مالچ و =m2برگ خرد شده خرما حدود 5/5 کیلوگرم در متر مربع) در سه تکرار انجام شد. میزان آب آبیاری بر اساس روش تشتک تبخیر تخمین زده شد. نتایج نشان داد که عمق کمتر آب زیرزمینی، میزان تجمعی تبخیر و تعرق واقعی را 43/4 تا 23/9 درصد و 28/9 تا 3/12 درصد به ترتیب در تیمارهای بدون مالچ و با مالچ افزایش داد. مالچ دهی به آبشویی نمک‌ها کمک کرد، به طوری که شوری خاک لایسی‌مترهای دارای پوشش کاهش یافت. درصد گیرایی نهال‌های خرما 100 درصد بود. کاربرد مالچ باعث بهبود رشد نهال‌ها شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که مالچ‌دهی در سطح یک درصد بر میزان تبخیر و تعرق تجمعی، تغییرات شوری ناحیه ریشه، محیط تنه، تعداد برگ و برگچه و طول برگ نهال‌های جوان خرما موثر است. شوری و عمق آب زیرزمینی تاثیر معنی‌داری بر هیچ کدام از شاخص‌ها نداشت. بنابراین، رشد مناسب نهال‌های خرما در شرایط منطقه با مدیریت مناسب امکان‌ دارد.