مقایسه مدل‌های هیدرولوژی روندیابی سیل در رودخانه‌ها

روندیابی سیلاب ‌رویه‌ای است که برای بررسی تغییرات اوج، زمان تا اوج و زمان تداوم هیدروگراف سیلاب در طول کانال‌های باز استفاده می‌شود. این رویه بسته به شرایط و اطلاعات موجود از رودخانه می‌تواند با کمک رویه‌های هیدرولیکی و هیدرولوژی انجام پذیرد. در این تحقیق جنبه‌های مختلف مدل‌های هیدرولوژی شامل رویه‌های ماسکینگام خطی، ماسکینگام غیرخطی، کانوکس، آت‌کین اصلاح شده و مقادیر اجرایی از طریق چهار مثال سنگ محک و همچنین بررسی میدانی در رودخانه کارون با استفاده از هشت سیلاب مشاهداتی، بررسی شده است. همچنین حل عددی معادلات سنت‌ونانت با در نظر گرفتن تمامی ترم‌های معادله ممنتم به عنوان یک رویه هیدرولیکی برای مقایسه نتایج، مد نظر است. معیارهایی که برای ارزیابی مدل‌ها استفاده شده‌اند، شامل معیارهای فروکش دبی اوج(?) ، تاخیر زمانی دبی اوج (?) و متوسط درصد خطای نسبی (e) هستند. نتایج نشان می‌دهد که عامل اصلی برای بررسی کارآیی یک مدل هیدرولوژی معادله میان دبی و ذخیره است که به مشخصات هیدرولوژی و هیدرولیکی بازه رودخانه و مشخصات ذخیره موقت آن مرتبط است. همچنین می‌توان گفت که دو مدل ماسکینگام خطی و غیرخطی به عنوان کاراترین مدل‌های هیدرولوژی برای استفاده در طراحی‌ها، در نبود داده‌های مورد نیاز برای مدل موج دینامیکی، پیشنهاد می‌شوند.