بکارگیری الگوریتم ژنتیک در تعیین پارامترهای منطق فازی برای بهینه سازی هیدروگراف خروجی

استفاده از فناوری‌های بهینه‌سازی در عملکرد مخزن یک ایده جدید نیست و تاکنون فنون گوناگونی برای بهبود ظرفیت بهره‌وری عملکرد مخزن بکار گرفته شده‌اند. قاعده کلی در این روش‌های بهینه سازی، تعیین مقادیر متغیرهای تصمیم برای حداقل یا حداکثر کردن تابع هدف است که یک سری محدودیت دارد. به عنوان هدف اصلی؛ در این مقاله، با ترکیب الگوریتم ژنتیک و منطق فازی، هیدروگراف خروجی بهینه، بر اساس هیدروگراف ورودی به مخزن سد کارون 3 تعیین شده است. بدین طریق که، از الگوریتم ژنتیک برای یافتن پارامترهای بهینه در روش سوگنو منطق فازی استفاده شده است. تابع هدف در این مساله به صورت مجموعه ای از اهداف مختلف کنترل سیل مانند: حداقل کردن پیک خروجی، حداقل سازی خرابی پایین دست، ذخیره سیلاب‌ها، و نگهداری سطح نهایی آب نزدیک به ذخیره مطلوب برای رفع نیاز آبی در آینده، و نظایر آن منظور شده است. مثلاً پیک سیلاب خروجی برآورد شده در این روش نسبت به نتایج دو تحقیق قبلی به میزان 7/13 و 8 درصد کاهش داشته و برابر 12600 مترمکعب بر ثانیه تخمین زده شده است. همچنین مقایسه اعداد بیانگر آن است که حداکثر بالاآمدگی سطح آب نسبت به دو تحقیق دیگر در حدود یک متر کمتر است. علاوه بر این، حداکثر تغییرات دبی خروجی درمقایسه با تحقیقات قبلی به ترتیب حدود 66 و 65 درصد کاهش یافته است. در نهایت مقایسه خروجی‌ها، بیانگر قابلیت مناسب روش پیشنهادی در بهینه سازی عملکرد مخزن است.