مدیریت تنش آبی جهت کاربرد بهینه آب و کود نیتروژنه در اراضی تحت کشت نیشکر

جهت تعیین سطح بهینه آب مصرفی و عملکرد نیشکر، پژوهشی در قالب طرح کرت‌های خرد شده در سال 1386 در اهواز صورت گرفت. تیمارهای آبی: آبیاری کامل (i1)، 85% (i2) و 70% (i3) آبیاری کامل بودند. نیتروژن نیز در سه سطح 150(n1)، 250(n2) و 350(n3) کیلوگرم در هکتار لحاظ شد. تاثیر تنش آبی بر عملکرد نی و شکر در تیمار i1 نسبت به i3 معنی دار بود و کاربرد تیمار i3 سبب کاهش عملکرد نی و شکر به‌میزان 18 و 17 درصد نسبت به تیمارi1 شد. بین تیمارهایi1 و i2 اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. تنش آبی بر کاهش عملکرد تاثیر معنی داری داشت اما علی رغم کاهش سطح آب و افزایش درجه خلوص شکر، کارایی مصرف آب در تیمارهای آبی معنی دار نشد. عملکرد نی و شکر در تیمار n3 نسبت به n1 به‌میزان 26 و 20 درصد افزایش داشت. افزایش سطوح نیتروژن، افزایش معنی دار کارایی مصرف آب را نشان داد که بیانگر اهمیت ویژه کاربرد ازت در کنار آب جهت ارتقا میزان عملکرد است. بیشترین و کمترین عملکرد نی و شکر در تیمارهای i1n3 و i3n1 مشاهده شد. تیمارهای i3n3 و i1n1 بیشترین و کمترین مقدار کارایی مصرف آب را داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده، تیمار آبی i2 برای کاربرد در کشت و صنعت امیرکبیر توصیه می‌شود.