اثر کاربری ‌اراضی مختلف حوضه سد زاینده‌رود علیا در تولید رسوب با استفاده از GIS

رسوبات ناشی از فرسایش خاک در حوضه‌های آبخیز، علاوه‌بر هدر رفتن و کاهش حاصلخیزی خاک، موجب کاهش کیفیت آب و عمر مفید سدها به‌دلیل انباشت رسوبات در مخزن آن‌ها می‌شود. لذا برآورد رسوبات رودخانه‌ها در پروژه‌ها و مدیریت منابع آب بسیار مهم است. بنابراین به‌کار بردن داده‌های اندازه‌گیری و یا استفاده از روابط تجربی برآورد رسوب رودخانه، نیازمند اطلاعات جزیی‌تری از رودخانه و جریان است که ممکن است همیشه در اختیار نباشد. این تحقیق با هدف تعیین اثر نوع کاربری ‌اراضی مختلف در تولید فرسایش و رسوب در حوضه آبخیز تنگ‌گزی (یکی از زیر حوضه‌های بزرگ حوضه‌ی زاینده‌رود) با مساحت 832 کیلومتر‌مربع و تنوع شرایط سنگ‌شناسی و پوشش ‌گیاهی، با استفاده از تکنیک انجام گرفت. در هر واحد همگن، نمونه‌برداری از خاک در سه تکرار، که مجموعاً 200 نمونه تهیه و همچنین داده‌های لازم از طریق پردازش تصاویر رقومی و مطالعات صحرایی حاصل شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بیشترین مقدار هدر رفت خاک و تولید رسوب با استفاده از معادله جهانی فرسایش خاک در حوضه مورد مطالعه، از کاربری‌های مرتع متراکم و بیشه و بوته‌زارهای که در واحد فیزیوگرافی کوه خاکی (1.2.1) قرار دارند، صورت گرفته است. این افزایش تولید رسوب در این دو نوع کاربری، ناشی از تاثیر متقابل دو عامل، شیب و چرای بی‌رویه دام در اوایل فصل بهار است.