بررسی آسیب ناشی از خلازایی در سرریز با استفاده از منطق فازی

پیچیدگی پدیده شناخته شده خلازایی در سازه های آبی ناشی از تجربه های مختلف در مشاهده این آسیب و عوامل متعدد موثر بر ایجاد خلازایی است. پارامتری موثر بر آسیب در یکی از مهم‌ترین سازه های آبی یعنی سرریز سدها، سرعت جریان، فشار سیستم و مقاومت مصالح جداره محیط، مدت زمان کارکرد، محتوای هوا، هستند. در روش کلاسیک کنترل آسیب از شاخص کاویتاسیون استفاده می شود. در این تحقیق از منطق فازی برای تنظیم سطوح آسیب، مدیریت و پیش‌بینی شدت آسیب براساس دو عامل مهم سرعت و شاخص کاویتاسیون استفاده شده است. برای ایجاد، سنجش و مقایسه مدل فازی در این پژوهش از داده های عددی سنجیده شده در دو سرریز شوت نمونه، آسیب گزارش شده، آسیب تخمین زده شده کلاسیک و نتایج یک مدل فازی پیشین بهره گرفته شده است. مدل فازی ایجاد شده سطوح آسیب کاویتاسیون را مشابه با شدت واقعی آسیب و محدوده آسیب را در بازه آسیب کاویتاسیون واقعی تخمین می زند.