بررسی توانایی گیاه‌پالایی نی و وتیورگراس در تصفیة آب‌های آلوده به کادمیوم به‌منظور آبیاری گیاه کلزا

آلودگی فلزات سنگین ازجمله مهم‌ترین خطرات زیست‌محیطی است که در همة جوامع بشری یافت می‌شود. از مهم‌ترین این آلودگی‌ها می‌توان آلودگی منابع آب و خاک، آلودگی زنجیرة غذایی انسان و افزایش موارد ابتلا به سرطان را نام برد. روش‌های گوناگونی برای تصفیة آب‌های آلوده وجود دارد که در میان آن‌ها استفاده از توانایی گیاهان یا همان گیا‌ه‌پالایی به‌دلیل سازگاری بیشتر با محیط راهکاری مناسب برای پالایش فلزات سنگین از محیط است. آلودگی به‌وسیلة پساب‌های حاوی فلزات سنگین همچون سرب، نیکل و به‌ویژه کادمیوم در نواحی و شهرک‌های صنعتی استان گلستان گزارش شده و حتی استفاده از این پساب‌ها بدون انجام فرایند‌های کاهش آلودگی رواج دارد. به این دلیل در این تحقیق برای ارزیابی، جلوگیری و اصلاح آسیب‌های استفاده از آب‌های آلوده به کادمیوم، آزمایشی با 6 تیمار و 3 تکرار در قالب فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با و بدون فرایند گیاه‌پالایی با هدف تامین آب آبیاری گیاه کلزا انجام شد. برای گیاه‌پالایی از دو گیاه نی و وتیور استفاده شد. سامانة آبیاری مدنظر هم روش قطره‌ای انتخاب شد. زمان‌ماند 10 روزه برای تصفیة آب آلوده به کادمیوم انتخاب و دور آبیاری نیز متناسب با آن در نظر گرفته شد. در طول انجام آزمایش و بعد از برداشت محصول کلزا، تغییرات غلظت کادمیوم در نمونه‌های آب، اجزای گیاه و خاک، اندازه‌گیری و با استفاده از نرم‌افزار sas 9.0مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان کادمیوم تجمع‌یافته در دانة گیاه کلزا و اندام هوایی آن، در تیمارهای آبیاری‌شده با آب آلوده بعد از انجام فرایند گیاه‌پالایی توسط نی و وتیورگراس کاهش معنی‌داری در سطح 1 درصد نسبت‌به تیمارهای بدون گیاه‌پالایی داشت. در انتهای فصل رشد، غلظت کادمیوم در خاکی که گیاه‌پالایی شده، توسط نی و وتیورگراس، در سطح احتمال 1 درصد کمتر از غلظت کادمیوم در خاک تحت آبیاری بدون عمل گیاه‌پالایی بود