تخصیص بار آلودگی مبتنی بر ریسک فازی با استفاده از سیستم نسبت-تجارت (مطالعه موردی: رودخانه خرم‌آباد)

امروزه یکی از مهم‌ترین ابعاد برنامه‌‌ریزی و مدیریت شهری، موضوع حفاظت از محیط‌ زیست است. برای دستیابی به توسعه پایدار اقتصادی و صنعتی، لازم است اثرات توسعه شهری بر محیط‌زیست در برنامه‌‌ریزی شهری مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله، یک ساختار برنامه‌‌ریزی بهینه برای کاهش بار آلودگی رودخانه خرم‌آباد، استان لرستان تدوین شده‌ است. سیستم نسبت تجارت فازی توسعه‌یافته براساس تحلیل فازی برای 9 تخلیه‌کننده با توجه به پارامتر اکسیژن موردنیاز بیوشیمیایی (bod) برنامه‌‌ریزی شد و با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه شد. توابع هدف برای تحلیل فازی نقاط بیشینه و کمینه حدود فازی برای تخمین پاسخ‌‌های غیرقطعی مدل در نظر گرفته شد. علاوه‌براین نرخ تبادل آلاینده بین نقاط کنترل تخلیه آلاینده براساس مدل شبیه‌‌سازی تعادل کیفی به‌دست آمد. نتایج نشان داد که تبادلbod در ایستگاه‌‌های پایین‌دست به‌ویژه در محدوده‌‌های مجتمع کشت و صنعت و کارخانه الکل‌‌سازی با نرخ تبادل حدود 20 میلی‌گرم در لیتر در وضعیت بحرانی قرار داشت. بهینه‌‌سازی برای کاهش هزینه تصفیه فاضلاب نشان داد که مدل پیشنهادی می‌‌تواند از نظر اقتصادی حدود 11 درصد بهبود یابد. دامنه امکان‌‌پذیر تغییرات ریسک در سه سطح 30، 60 و 90 درصد ارزیابی شد که حداکثر مقدار تابع هدف برای کارخانه الکل و حداقل مقدار برای کارخانه آرد به‌دست آمد.