بررسی تاثیر کیفیت‌های مختلف پساب بر برخی صفات بیوشیمیایی و مورفولوژی گیاه گوجه‌فرنگی در شرایط کم‎آبیاری

به‌دلیل محدودبودن منابع آب، استفاده از آب‌‌های نامتعارف در بخش کشاورزی امری اجتناب‌ناپذیر است که یک توجه جدی را نسبت به استفادة صحیح از آب‌های نامتعارف مانند آب‌شور، فاضلاب شهری و صنعتی می‌‌طلبد. در این راستا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل، در قالب طرح پایة کامل تصادفی با 15 تیمار و چهار تکرار در گلخانة تحقیقاتی دانشکدة کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد طی شش ماه بر روی گیاه گوجه‌‌فرنگی انجام شد. هدف از انجام این پژوهش، مقایسة تاثیر پنج نوع کیفیت آب آبیاری (آب شهری (w)، فاضلاب خام (ws)، فاضلاب تصفیه‌شده (tws)، مخلوط 50 درصد آب شهری و 50 درصد فاضلاب خام (w+ws)، مخلوط 50 درصد آب شهری و 50 درصد فاضلاب تصفیه‌شده (w+tws)) به‌عنوان عامل اصلی و سه سطح آبیاری (40، 70 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) به‌عنوان عامل فرعی بر برخی صفات بیوشیمیایی و مورفولوژی گیاه بوده است. نتایج به‌دست‌آمده از این آزمایش نشان داد که اثر کم‌‌آبیاری بر برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه تفاوت معنی‌‌دار داشته است؛ به‌طوری‌که افزایش آبیاری باعث افزایش تعداد برگ، سطح برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، کاروتنوئید و پرولین شده است. همچنین نتایج نشان داد که اثر کیفیت آب آبیاری بر برخی صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی دارای اختلاف معنی‌دار است؛ اما بر میزان پرولینِ برگ، تاثیری نداشته است