ارزیابی آثار تغییر اقلیم بر وضعیت خشک‌سالی ایستگاه تبریز طی دوره های آتی با استفاده از مدل ریزمقیاس نمایی lars-wg

خشک‌سالی از گسترده ترین و مخرب ترین مخاطرات طبیعی است که با رخداد تغییر اقلیم پیچیده تر می شود. برای فراهم کردن یک دید کلی از وضعیت خشک‌سالی، شاخص هایی برای پایش آن به‌طور گسترده استفاده می شوند. در این پژوهش به ارزیابی آثار تغییر اقلیم بر وضعیت خشک‌سالی ایستگاه تبریز طی دوره های آینده با استفاده از شاخص های خشک‌سالی دهک (di) و بارش استاندارد شده (spi) پرداخته شده است. ابتدا داده های روزانه‌ خروجی مدل گردش عمومی جو hadgem2 تحت سناریوهای انتشار rcp2.6، rcp4.5 و rcp8.5، توسط مدل lars-wg نسخه 6، ریزمقیاس شد، توانایی مدل در شبیه‌سازی اقلیم گذشته (1987-2016) تبریز مورد تایید قرار گرفت و سپس پارامتر اقلیمی بارش برای دوره های آتی 2040-2021، 2060-2041 و 2080-2061 شبیه سازی شد. با استفاده از داده های بارش شبیه سازی شده، وضعیت خشک‌سالی تبریز به کمک دو شاخص ذکر شده در مقیاس سالانه بررسی شد. نتایج نشان داد در بیشتر سال های مورد مطالعه، تعداد خشک‌سالی در هر سه دوره‌ آتی نسبت به دوره‌ پایه کاهش و تعداد ترسالی ها افزایش یافت. از نتایج پایش خشک‌سالی و پیش‌بینی آن برای دوره های آینده می تواند در مدیریت منابع طبیعی و نیز برنامه ریزی های مرتبط با مدیریت منابع آبی استفاده شود.