>
Fa   |   Ar   |   En
   کارایی مصرف آب و عملکرد گیاه فلفل قلمی در روش شیرین سازی آب شور به روش تقطیر با نور خورشید (آبیاری تقطیری)  
   
نویسنده مشرفیان زهرا ,قاسمی احمد رضا ,نوری امامزاده ئی محمد رضا ,ریزی سعید
منبع پژوهش آب ايران - 1399 - دوره : 14 - شماره : 2 - صفحه:173 -186
چکیده    در دهه های اخیر به‌دلیل مشهود شدن محدودیت منابع آب شیرین، توجه بسیاری از پژوهشگران به سمت استفاده از روش‌های جدید برای شیرین‌سازی آب شور جلب شده است. شیرین سازی آب شور با استفاده از انرژی خورشید، از جمله‌ این روش ها ست که در آن آب شور ابتدا تبخیر و سپس با فرآیند میعان تبدیل به آب شیرین می شود. زمانی که از این فرآیند برای آبیاری استفاده شود به آن آبیاری تقطیری می گویند. در پژوهش حاضر، از روش آبیاری تقطیری با روشی جدید برای آبیاری فلفل قلمی در منطقه‌ شهرکرد استفاده شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار نوع آب (آب مقطر، آب آشامیدنی و آب با شوری‌های 4 و 6.5 دسی‌زیمنس بر متر) و سه نوع ظرف (نیمکره شفاف و رنگی پلاستیکی و شیشه‌‌ای هرمی شکل) به عنوان سطوح تقطیرکننده و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که هرچه آب درون ظرف تقطیر شورتر شود، مقدار تولید آب شیرین کمتر می شود و در نتیجه وزن تر و خشک میوه و شاخساره نیز نسبت به تیمارهای با آب مقطر و آب آشامیدنی کاهش می یابد، به گونه ای که بیشترین کاهش مربوط به آب با شوری 6.5 دسی‌زیمنس بر متر است. در بین ظروف تقطیر مورد بررسی نیز بهترین نتیجه را ظرف هرمی شکل شیشه ای نشان داد. بالاترین مقدار کارایی مصرف آب نیز در در دو نوع آب شیرین مورد استفاده و به مقدار متوسط 4.4 کیلوگرم بر مترمکعب و کمترین مقدار در تیمار آب با شوری 6.5 دسی‌زیمنس بر متر و به میزان 1.6 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد. در نهایت نتایج بررسی مقدار درصد تامین آب گیاه فلفل قلمی به‌وسیله‌ روش آبیاری تقطیری نشان داد؛ در صورتی که از روش آبیاری تقطیری با آب شور 4 و 6.5 دسی‌زیمنس بر متر و ظرف تقطیر هرمی شیشه ای استفاده شود، به‌ترتیب 27 و 24 درصد آب مورد نیاز این گیاه تامین خواهد شد.
کلیدواژه آبیاری تقطیری ,آب شور ,انرژی تجدیدپذیر ,ظروف تقطیر
آدرس دانشگاه شهرکرد, دانشکده کشاورزی, گروه مهندسی آب, ایران, دانشگاه شهرکرد, دانشکده کشاورزی, گروه مهندسی آب, ایران, دانشگاه شهرکرد, دانشکده کشاورزی, گروه مهندسی آب, ایران, دانشگاه شهرکرد, دانشکده کشاورزی, گروه باغبانی, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved