برآورد تبخیر-تعرق برنج با استفاده از مدل sebal و برخی روش‌های محاسباتی و تجربی در شرایط کشت غرقابی لنجان اصفهان

در سال‌های اخیر به دلیل افزایش مصرف آب، به میزان مصرف آب در بخش‌های مختلف توجه شده است. در بخش کشاورزی حوضه‌ زاینده‌رود، برنج به عنوان یکی از محصولات پر مصرف مطرح می‌شود. در پژوهش حاضر تبخیر- تعرق برنج در منطقه‌ لنجان استان اصفهان برای بررسی انتخاب و الگوریتم توازن انرژی سطحی (sebal) برای تعیین تبخیر و تعرق در ماه‌های خرداد تا شهریور (فصل کشت) سال 1396 روی هشت تصویر ماهواره‌ لندست 8 اجرا شد. همچنین روش‌های تجربی و ترکیبی برآورد تبخیر- تعرق شامل فائو- پنمن- مانتیث، کیمبرلی- پنمن، هارگریوز- سامانی، بلانی- کریدل، پنمن- مانتیث و برنامه‌ netwat بررسی و ارزیابی شدند. بر همین اساس، مدل sebal در محدوده‌ کشت برنج لنجان، بیشترین و کمترین میزان تبخیر- تعرق روزانه را در تصاویر تاریخ‌های 3 مرداد و 4 شهریور سال 1396 معادل 7.95 و 5.88 میلی‌متر بر روز بر‌آورد کرد. همچنین از میان روش‌های تجربی یاد شده برنامه‌ netwat کمترین برآورد و داده‌هایsebal با شاخص‌های rmse، mae و به ترتیب 0.58، 0.35 و 0.75، همبستگی بیشتری با روش هارگریوز- سامانی را داشته است.