آثار بیوچار برگ خرما بر هدایت هیدرولیکی اشباع و ضرایب رطوبتی خاک لوم رسی شنی

مادة آلی خاک، نقش مهمی در بهبود ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی ایفا می کند. بیوچار سبب بهبود ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی خاک می شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش زمان بر آثار برگ خرما و بیوچار حاصل از آن بر هدایت هیدرولیکی و ضرایب رطوبتی خاک لوم شنی رسی انجام گرفت. برگ خرما و بیوچار به طور یکنواخت و به صورت ﭘﻮدری ﺑﺎ ﺧﺎک ﻋﺒﻮرداده‌ﺷﺪه از اﻟﮏ 4 میلی‌متری مخلوط شد و به صورت طرح فاکتوریل در قالب کاملاً تصادفی با دو فاکتور زمان در چهار سطح و فاکتور برگ خرما و بیوچار هر کدام در چهار سطح در 3 تکرار انجام گرفت. هدایت هیدرولیکی اشباع (ks)، رطوبت ظرفیت زراعی (θfc)، رطوبت نقطة پژمردگی دائم (θpwp)، آب قابل استفادة گیاه (pawc) و ظرفیت زراعی نسبی (rfc) تعیین ﺷﺪﻧﺪ. نتایج نشان دادند تفاوت معنی‌داری (0.01>p) بین تیمارها وجود دارد. ﮐﺎرﺑﺮد 0.5، 1 و 2 درﺻﺪ وزﻧﯽ برگ خرما هدایت هیدرولیکی اﺷﺒﺎع را ﺑﻪترتیب 24.2، 17.7 و 74.3 درﺻﺪ افزایش داد. کاربرد 0.5 درصد وزنی بیوچار 39.4 درصد کاهش و تیمار 1 و 2 درصد آن به‌ترتیب باعث افزایش 29.4 و 41.4 درصد در هدایت هیدرولیکی شد. آثار نوع مادة اصلاحی بر rfc، θpwp و pawc و اثر سطوح کاربرد بر همة ضرایب رطوبتی خاک افزایش معنی‌دار (0.01>p) بود. آثار متقابل زمان، نوع مادة اصلاحی و سطوح کاربرد بر pawc و θpwp در سطح آماری (0.01>p) و بر rfc در سطح آماری (0.05>p) تفاوت معنی‌داری دارند و این آثار بر θfc معنی‌دار نبود.