کارایی روش آبیاری قطره‌ای در مزارع گوجه‌فرنگی در شرایط شوربودن منابع آب

در دهه‌های اخیر، استفاده از آب‌های شور در تولید محصولات کشاورزی به‌دلیل کاهش منابع آب شیرین رشد چشمگیری داشته است. ولی استفاده بی خطر از آب شور مستلزم مدیریت صحیح آبیاری است. این پژوهش برای بررسی اثر شوری آب بر عملکرد، کارایی مصرف آب و کیفیت میوه گوجه‎فرنگی تحت روش آبیاری قطره‎ای نواری طی یک فصل زراعی (90-1389) در استان بوشهر با شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک اجرا شد. آزمایش به‌صورت کرت‎های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار سطح شوری آب آبیاری (شامل 1.1، 3.5، 5.5 و 7.5 دسی‌زیمنس بر متر) و سه سطح دور آبیاری (شامل 2، 4 و 7 روز) با سه تکرار انجام شد. طبق نتایج، با افزایش دور آبیاری از 2 روز به 7 روز مقادیر میانگین‎ عملکرد محصول (y)، کارایی مصرف آب آبیاری (iwue) و وزن میوه (fw) به‌ترتیب 20، 19 و 26 درصد کاهش داشتند. همچنین، با افزایش شوری آب آبیاری از ds.m^-1 1.1 به ds.m^-1 7.5 این مقادیر به‌ترتیب 33، 39 و 32 درصد کاهش داشتند. به طور کلی، تحت شرایط آب و هوایی و ویژگی‌های خاک محل آزمایش، کاهش عملکرد محصول در اثر شوری آب به مراتب کمتر از مقادیر گزارش شده در نشریة 29 فائو (آیرز و وستکات، 1985) بود. همچنین، با افزایش دور آبیاری و شوری آب آبیاری کیفیت میوه به لحاظ میزان مواد جامد محلول (tss) افزایش داشت.