تاثیر روش های مختلف مدیریت کم‌آبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه‌فرنگی در کشت هیدروپونیک

تشدید بحران آب در سال‌های اخیر، کم‌آبیاری را به‌عنوان یکی از مدیریت های به‌کار رفته برای کسب محصول با درآمد و سود بیشینه مورد توجه قرار داده است. در این پژوهش، اثر روش های آبیاری تنظیم شده (rdi) و خشکی موضعی ریشه (prd) بر گوجه فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک بررسی شد. تیمارهای آزمایش، شامل تیمارهای آبیاری rdi در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه، آبیاری prd در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه که به‌صورت متناوب آبیاری را انجام می‌دادند و شاهد در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شدند. نتایج نشان داد که شیوه ها و سطوح مختلف کم‌آبیاری بر وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک ساقه، وزن خشک بوته، وزن میوه و کارایی مصرف آب محصول و بخش هوایی تاثیر معنی دار دارد؛ ولی بر وزن تر و خشک و میزان آب برگ، سطح برگ، شاخص سطح برگ، سطح برگ ویژه، نسبت سطح برگ، وزن زیست توده و شاخص برداشت تاثیر معنی داری نداشته است. بیشترین وزن میوه در بوته و کارایی مصرف آب در تیمار prd85 به میزان به‌ترتیب 2572.5 گرم و 16.07 کیلوگرم بر مترمکعب و کمترین آن در تیمار prd70 به میزان به‌ترتیب 1189.5 گرم و 9.02 کیلوگرم بر مترمکعب به‌دست آمد. همچنین، کم‌آبیاری به‌صورت خشکی موضعی ریشه با سطح 85% نیاز آبی گیاه به‌عنوان بهترین روش برای کشت هیدروپونیک گوجه فرنگی انتخاب شد.