حداقل جریان مورد نیاز زاینده‌رود برای حفظ تعادل هیدرولوژیکی در محدودة شهر اصفهان

بر اثر کاهش جریان در بالادست رودخانة زاینده رود طی چند سال اخیر، این رودخانه به‌صورت متناوب و بدون الگوی زمانی خاصی خشک و آبدار می شود. این پدیده، تاثیر بسزایی بر الگوی جریان آب زیرزمینی دارد. تغییر الگوی جریان و افت سطح ایستابی منجر به تحکیم آبخوان، کاهش ضریب ذخیره و فرونشست در سطح شهر اصفهان می‌شود. برای مدیریت و برقراری تعادل بین رودخانه و آبخوان، نیاز به تشخیص ارتباط آن دو و همچنین تعیین میزان تبادل آب بین آنهاست که در این تحقیق برای دست‌یابی به این هدف از خطوط هم پتانسیل و معادلة لهمن استفاده شد. طی دو دوره که در یکی رودخانه پنج ماه کاملاً خشک و در دورة بعد آب در آن جاری شد، سطح ایستابی اندازه گیری و خطوط هم پتانسیل برای این دو دوره رسم شد. میزان آب محاسبه شده که سفره از رودخانه می گیرد، حدود 55028 مترمکعب در روز است. برای صحت سنجی از آمار هیدرومتری قبل و بعد شهر اصفهان استفاده شد که با کاستن پساب فاضلاب و افزودن آب های برداشتی از رودخانه به عدد حاصل از تفاضل جریان ورودی به شهر و خروجی از آن که معادل 1.9 مترمکعب در روز بوده است، نتیجه به دست آمده قابل قبول و معقول است.