تعیین مناسبترین زمان برای قطع آخرین آبیاری و تاثیر آن بر عملکرد و اجزاء عملکرد چغندرقند

اعمال تنش های آبی به قصد افزایش کارآیی مصرف آب و اهداف به زراعی (نظیر افزایش برخی پارامترهای کیفی محصول، جلوگیری از رشد بی رویه اندام های هوایی محصولاتی نظیر چغندرقند و ...) صورت می گیرد. این پژوهش به منظور تعیین و تاثیر زمان قطع آخرین آبیاری و رابطه آن با کمیت و کیفیت چغندر ‏قند در طرح بلوک‏های کامل تصادفی با پنج تیمار (از یک هفته تا پنج هفته قطع آبیاری قبل از برداشت) به مدت 2 سال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب به اجرا در آمد. هر تیمار در پنج خط هفت متری با فاصله بین خطوط 60‏ سانتی‏متر و روی ردیف 20 سانتی‏متر اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس مرکب برای صفات مختلف عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند سفید، درصد قند، سدیم، پتاسیم، ازت، خلوص شربت و درصد قند سفید، نشان داد که بین هیچکدام از صفات در سطح احتمال 5% اختلاف معنی‏داری وجود ندارد. مقایسه میانگین عملکرد قند خالص در تجزیه مرکب نشان داد که بالاترین عملکرد به تیمار چهار و پنج به ترتیب با 12/9 و 11/9 تن در هکتار تعلق داشت هر چند که با سایر تیمارها در یک گروه قرار گرفتند. بالاترین کارآیی مصرف آب شکر مربوط به تیمارهای چهار و پنج هفته قطع آبیاری برابر 69/0 کیلوگرم بر متر مکعب بوده است. لذا با توجه به اینکه اکثر صفات مورد بررسی در یک گروه آماری قرار گرفته و با هم اختلاف آماری ندارند و حتی اعمال تنش در پاره‏ای از موارد سبب بهبود کیفیت و افزایش درصد قند شده است لذا چهار الی پنج هفته قبل از برداشت آخر مهر را می توان برای قطع آبیاری توصیه کرد.