مدل برنامه‌ریزی یکپارچه منابع آب برای بررسی و پیش‌بینی تامین حقابه زیست‌محیطی هورالهویزه از حوضه‌های آبریز ترکیه، عراق و ایران

هورالهویزه با مساحتی معادل 3000 کیلومترمربع در مرز ایران و عراق قرار گرفته است که از این میزان حدود یک‌سوم آن در ایران قرار دارد که با نام هورالعظیم شناخته می‌شود. در دهه‌های اخیر با اجرای طرح‌های متعدد سدسازی و شبکه‌های آبیاری زهکشی در حوضه هورالهویزه و منحرف‌کردن رودخانه دجله، هورالهویزه وضعیت مطلوبی ندارد و این تالاب که خود روزی منبع گیرش ریزگردها بوده، امروزه به یک منبع تولید ریزگرد تبدیل شده است. هدف در این پژوهش بررسی و مدل‌سازی منابع آب حوضه هورالهویزه با استفاده از نرم‌افزار weap و همچنین اجرای رویکردهای مختلفی همچون رویکرد توسعه (a3 و b2) و عدم توسعه (a1 و b1) روی منابع تغذیه‌کننده هورالهویزه در وضعیت فعلی و آینده (سال 2042) برای بررسی و پیش‌بینی تامین حقابه زیست‌محیطی هورالهویزه است. براساس نتایج به‌دست ‌آمده بهترین حالت برای احیا ماندن هورالهویزه، اجرای رویکردهای a1 و b1 با شاخص عدم تامین حقابه زیست‌محیطی 2.5 و 9 درصد به‌ترتیب در حوضه‌های سد کرخه و دجله است. همچنین این مطالعه نشان داد که علاوه بر سدهای متعدد ساخته‌شده در حوضه‌های کرخه و دجله، الگوی کشت نامناسب و استفاده از سیستم‌های سنتی آبیاری هم روی عدم تامین حقابه زیست‌محیطی هورالهویزه تاثیرگذار بوده است.