اثر اعمال مدیریت کم آبیاری در مراحل مختلف رشد گندم بر بهبود بهره‌وری اقتصادی آن

استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی، به‌عنوان مصرف‌کننده عمده منابع آب، ضروری است. هدف در این جستار تعیین حد بهینه آب مصرفی، زمان بهینه اعمال آن و بهره‌وری اقتصادی مدیریت کم‌آبیاری گندم در شهرکرد است. بدین‌منظور آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در 5 سطح شامل e0 (آبیاری کامل)، e1 (85 درصد)، e2 (70 درصد)، e3 (55 درصد) تبخیر- تعرق واقعی گندم حاصل از لایسیمتر و e4 (بدون آبیاری) به طور جداگانه در شش مرحله رشد گیاه شامل جوانه‌زنی (t1)، پنجه‌دهی (t2)، ساقه‌دهی (t3)، گل‌دهی (t4)، شیری و خمیری دانه (t5) و رسیدن گیاه (t6) با سه تکرار به مدت سه سال زراعی در شهرکرد انجام شد. از روش بودجه‌بندی جزیی و با توجه به میزان آب مصرفی و سود خالص حاصل از هر تیمار مقادیر بهره‌وری آب آبیاری و بهره‌وری اقتصادی برآورد شد. نتایج نشان داد در میان سطوح آبیاری تیمار 70% تبخیر- تعرق و اعمال کم آبیاری در دوره رسیدن گیاه، حالت بهینه مصرف آب و کسب درآمد است و به‌ترتیب دارای بهره‌وری اقتصادی برابر با 1.13 و 1.17 هستند.