پتانسیل‌یابی سیل‌خیزی زیرحوضه‌های حوضه معرف امامه

با توجه به اینکه در اغلب حوضه‌های آبریز کشور، وقوع سیل و خسارت‌های ناشی از آن روند افزایشی دارد، تعیین مناطق مولد سیل و اولویت‌بندی زیرحوضه‌ها برای اجرای پروژه‌های کنترل سیلاب از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، با تلفیق arcgis و hec-hms، پتانسیل سیل‌خیزی و تولید رواناب زیرحوضه‌های حوضه آبریز امامه بررسی شده است. این حوضه در شمال شرق تهران و در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی واقع شده است. برای رسیدن به اهداف پژوهش، از روش تکرار حذف انفرادی زیرحوضه‌ها از مدل بارش- رواناب استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان مشارکت زیرحوضه‌ها در دبی خروجی کل حوضه تنها تحت تاثیر مساحت و دبی اوج زیرحوضه نیست و اثر متقابل عواملی همچون موقعیت مکانی زیرحوضه‌ها، فاصله تا خروجی، شکل حوضه، پروفیل طولی آبراهه، cn که خود تابعی از شیب، کاربری اراضی، نوع خاک، پوشش گیاهی و ... است، هم‌زمانی دبی اوج زیرحوضه‌ها و نقش روندیابی در رودخانه اصلی تاثیر بسزایی در تولید رواناب و سیل‌خیز‌بودن زیرحوضه‌ها دارند. در مجموع، زیرحوضه‌های واقع در بالادست و میانه حوضه بیشترین سهم را در دبی اوج خروجی به خود اختصاص داده‌اند. بنابراین، توصیه می‌شود عملیات اصلاحی و کنترل سیلاب در این مناطق متمرکز شود.