تحلیل میزان عدم قطعیت موجود در پارامترهای مدل دراستیک استاندارد در مقایسه با وجود آلاینده یون نیترات (منطقه مطالعاتی دشت الشتر- لرستان)

ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان برای توسعه و مدیریت منابع آب زیرزمینی، تصمیم‌های کاربری زمین و نحوه برنامه‌ریزی و مدیریت منابع آب خصوصاً بهره‌برداری و حفاظت کیفی آب زیرزمینی بسیار مفید و پراهمیت است. در این تحقیق، هفت لایه از پارامترهای تشکیل‌دهنده مدل استاندارد دراستیک (drastic) تهیه شد. سپس، میزان تاثیرگذاری هر یک از پارامترهای مدل بر وضعیت آبخوان بررسی و بعد از به‌کارگیری وزن پارامترهای مدل دراستیک، نقشه هم‌پوشانی هفت لایه تشکیل‌دهنده مدل که نقشه پهنه‌بندی شاخص آسیب‌پذیری مدل دراستیک بود، تهیه گردید. بر اساس این طبقه‌بندی 3.4، 42.2، 41.4، 24 و 7 درصد آبخوان به‌ترتیب دارای میزان آسیب‌پذیری قابل اغماض، خیلی کم، کم، متوسط و متوسط تا زیاد بودند. به‌منظور اعتبارسنجی مدل، از مقادیر آلاینده نیترات موجود در آب زیرزمینی آبخوان مورد مطالعه استفاده شد که بر اساس نتایج حاصل، میزان ضریب همبستگی پیرسون برابر 0.67 محاسبه شد. با توجه به شرایط هیدروژئولوژیکی منطقه، از روش تحلیل حساسیت تک پارامتری استفاده شد که بر اساس آن، مقدار ضریب همبستگی پیرسون برای پارامتر عمق سطح ایستابی، بالاترین و برای پارامترهای تغذیه خالص و محیط خاک کمترین بود. به‌دلیل تطابق‌نداشتن وزن پارامترهای اختصاص‌یافته به پارامترها در مدل با نتایج تحلیل حساسیت از روش رتبه‌بندی ahp استفاده شد. مدل اصلاح‌شده (datic)، منطقه را به سه دسته مختلف آسیب‌پذیری تقسیم‌بندی کرد. بر اساس نتایج حاصل، مقدار ضریب همبستگی پیرسون در مدل اصلاح‌شده از 67 به 79 درصد ارتقا یافت که می تواند تاییدی بر تعریف مدل اصلاح‌شده دراستیک در منطقه مورد مطالعه باشد.