مقایسه‌ مدل‌های برنامه‌ریزی ژنتیکی و مدل درختی m5 در پیش‌بینی خشک‌سالی

خشک‌سالی، به‌عنوان یک حادثه‌ ناگوار طبیعی، به‌طور مستقیم جوامع را از طریق تغییرات در دسترسی به منابع آب تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای درجه‌بندی شدت خشک‌سالی، شاخص‌های متعددی وجود دارد که از میان آن‌ها، شاخص خشک‌سالی موثر (edi) و شاخص بارش استاندارد (spi) کاربرد فراوانی دارند. در این پژوهش، برای پیش‌بینی خشک‌سالی از داده‌های بارش دو حوضه‌ واقع در استان‌های همدان و لرستان برای محاسبه‌ شاخص spiو شاخص edi بهره گرفته و برای پیش‌بینی پدیده‌ خشک‌سالی از دو مدل برنامه‌ریزی ژنتیکی و مدل درختی m5 استفاده شد. بررسی‌های انجام گرفته نشان داد که این مدل‌ها توانایی خوبی در پیش‌بینی پدیده‌ خشک‌سالی داشتند و از دقت مناسبی برای مسائل پیش‌بینی برخوردار هستند. از دیگر مزیت این مدل‌ها، ارائه‌ فرمول‌های ساده و صریح برای پیش‌بینی پدیده‌ موردنظر است. ضریب تبیین در مدل m5 برای شاخص edi در بهترین حالت 0.97 و در مدل برنامه‌ریزی ژنتیکی 0.95به ‌دست آمد. همچنین ضریب تبیین برای شاخص spi در بهترین حالت در مدل m5، 0.93 و در مدل برنامه‌ریزی ژنتیکی 0.83 حاصل شد. این مهم نشان‌دهنده این نکته است که مدل درختی m5 در مقایسه با مدل برنامه‌ریزی ژنتیکی از دقت بالاتری برخوردار بوده و به‌دلیل سادگی و قابل فهم بودن نسبت به مدل برنامه‌ریزی ژنتیکی دارای برتری نسبی است.