بررسی هدایت هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب با استفاده از مقاومت ویژه الکتریکی و آزمایش پمپاژ در دشت پیرانشهر

تعیین ضرایب هیدرودینامیک آبخوان‌ها، از  جمله، هدایت هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب، در مطالعات هیدروژئولوژی بسیار حائز اهمیت است. تاکنون مطالعات زیادی در زمینه تعیین ضرایب هیدرودینامیک آبخوان‌ها با استفاده داده‌های ژئوفیزیک مقاومت  ویژه و به کمک روابط تجربی انجام شده است. از جمله مزایای این روش در مقایسه با روش آزمون‌های پمپاژ، صرفه‌جویی در هزینه و زمان و در نتیجه برآورد ضرایب هیدرودینامیکی در تعداد نقاط بیشتری از سطح آبخوان می‌باشد. در این پژوهش علاوه بر معرفی و کاربرد روش مذکور بر داده‌های مقاومت ویژه آبخوان، ضرایب هدایت هیدرولیکی و قابلیت انتقال آب آبخوان آبرفتی قسمت غربی دشت پیرانشهر واقع در استان آذربایجان غربی محاسبه شد. در این پژوهش، مقادیر هدایت هیدرولیکی و ضریب قابلیت انتقال آب آبخوان با استفاده از داده‌های مقاومت ویژه به‌ترتیب (m/day)23 و (m^2/day)3200 برآورد شد. از روی داده‌های آزمون پمپاژ نیز ضریب هدایت هیدرولیکی (m/day)37/8 و ضریب قابلیت انتقال آب  (m^2/day)2980 محاسبه شد. نزدیک بودن مقادیر به‌ دست آمده با نتایج حاصل از کاربرد دو روش مذکور نشان می دهد که روش مقاومت ویژه الکتریکی می‌تواند، روش مناسبی برای تخمین و ارزیابی ضرایب هیدرودینامیک آبخوان‌ها باشد. لزوم اطلاع دقیق از ابعاد ذرات آبخوان، ضریب سیمان‌شدگی و ضریب پیچاپیچی رسوبات و ثابت نبودن این مقادیر در مناطق مختلف سطح آبخوان، از چمله محدودیت‌های این روش است.