ارزیابی امکان تصفیه زه‌آب کشاورزی با استفاده از فیلترهای زیستی در محدوده شبکه آبیاری و زهکشی سپیدرود

زه‌آب‌های کشاورزی با توجه به حجم زیاد، مهم‌ترین منابع آب‌های برگشتی را شامل می‌شوند. بررسی راهکارهای امکان استفاده مجدد از این آب‌های برگشتی برای تامین نیازهای کشاورزی با توجه به شرایط منابع آبی ایران، امری ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی کارایی چهار فیلتر زیستی شامل خاک ‌اره‌، سبوس برنج، ذغال ‌چوب و تفاله چای در تصفیه و کاهش تعدادی از پارامترهای موجود در زه‌آب کشاورزی شامل نیترات، منیزیم، سدیم، ph و ec است. از آب‌های برگشتی اراضی شالیزاری شهرستان آستانه در استان گیلان برای آزمایش استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار فیلتر زیستی میزان ph آب را به طور معنی‌داری کاهش دادند. فیلتر زیستی ذغال چوب، باعث کاهش معنی‌دار نیترات به میزان 20 درصد شد. همچنین فیلتر زیستی خاک اره مقادیر نیترات، سدیم و ec را به‌طور معنی‌داری به‌ترتیب به میزان 21، 9 و 5 درصد کاهش داد؛ اما فیلترهای زیستی تفاله چای و سبوس برنج باعث افزایش معنی‌دار به ترتیب منیزیم و سدیم شدند. در مجموع و با مقایسه فیلترهای زیستی، مشخص شد که فیلتر زیستی خاک ‌اره در کاهش نیترات، سدیم و ec موثر است و برای پژوهش‌های آینده، می‌توان از آن به‌عنوان یک گزینه مناسب استفاده کرد.