بررسی تاثیر روش‌های کم‌آبیاری بخشی و سنتی در آبیاری قطره‌ای بر برخی از صفات سیب‌زمینی در شهرکرد

امروزه استفاده از روش‌های کم‌آبیاری، عامل موثری برای صرفه‌جویی و افزایش راندمان مصرف آب در بخش کشاورزی است. پس در این پژوهش به بررسی اثر اعمال تنش کم‌آبی در روش کم‌آبیاری سنتی و کم‌آبیاری بخشی بر گیاه سیب‌زمینی پرداخته شده است. بدین‌منظور رقم آگریا در بهار سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار کشت شد. تیمارهای آبیاری اعمال شده شامل آبیاری کامل و کم‌آبیاری در سه سطح پتانسیل ماتریک خاک (60-، 80- و 120- کیلوپاسکال) بودند که بعد از مرحله غده‌زایی و در قالب دو روش کم‌آبیاری سنتی و کم‌آبیاری بخشی اعمال شدند. تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد کم‌آبیاری بخشی سبب بهبود وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، عملکرد بوته و بازار پسندی غده‌ها شده است. بیشترین مقدار وزن خشک غده نیز در کم‌آبیاری بخشی با سطح مکش 120- کیلوپاسکال مشاهده شد. کارایی مصرف آب نیز بهبود یافت و بیشترین مقدار کارایی از روش کم‌آبیاری بخشی با سطح مکش 120- کیلوپاسکال و به میزان 5.11 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد که نسبت به نمونه تحت آبیاری کامل 14.33 درصد افزایش داشت و سبب صرفه‌جویی 22.45 درصدی در مقدار آب مصرفی شد.