ارزیابی کیفیت زندگی شهری با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی : نواحی شهر یاسوج)

امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی‌ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. بر این اساس در بسیاری از کشورهای توسعه یافته برنامه‌ریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیایی هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهای بهینه‌ای را برای بهبود کیفیت زندگی نواحی عقب مانده از نظر شاخص‌های مورد بررسی بیابند.در مطالعه حاضر، کیفیت زندگی به عنوان بر هم کنش میان منابع، امکانات و فرصت‌های فراهم شده برای تامین نیازهای انسانی و همچنین دریافت، ارزیابی و رضایت افراد و گروهها از براورد شدن نیازهایشان در یک مکان خاص در نظر گرفته شده است. هدف از این مقاله، بررسی و ارزیابی کیفیت زندگی شهروندان و نابرابری این سطح کیفیت در سطح ناحیه‌ای در شهر یاسوج است. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی –تحلیلی است که از طریق اسناد و مدارک موجود با استفاده از روش کتابخانه‌ای و پرسشنامه‌ای اطلاعات حاصله را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. برای شناخت سطح کیفیت ناحیه‌ای 21 شاخص مورد بررسی از طریق مدل آنتروپی شانون وزن‌دهی شده و در این راستا، تاپسیس به عنوان روش تصمیم‌گیری چند شاخصه‌ای استفاده شده است. بر مبنای یافته‌های تحقیق نواحی شهر در سه سطح برخوردار، نیمه برخوردار ویا متوسط، و محروم و یا فرو برخوردار طبقه‌بندی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهند که در میان ناحیه‌های شهر یاسوج ناحیه4 با ضریب اولویت 04/0 در پایین‌ترین سطح برخوردار قرار گرفته، و ناحیه‌های 1و3 هر کدام در ضریب 048/ 0 و 043/0در سطحی نزدیک به یکدیگر در سطح دوم و یا نیمه برخوردار و ناحیه 2با برخورداری کامل در سطح و با ضریب 089/0در ناحیه‌ها قرار دارند.یافته‌های تحقیق می‌تواند به پیشبرد مطالعات زندگی شهری کمک نماید