تحلیل کیفیت فضاهای عمومی شهری از دیدگاه کودکان 11تا 14سال (مطالعه موردی: منطقه یک شهرنجف آباد)

امروزه فضای شهرهای ما بر اساس اصول و معیارهای استفاده بزرگسالان شکل گرفته است و اغلب فضاهای شهری عمدتا فاقد کیفیت برای استفاده کودکان می‌باشد. غیبت فضاهای عمومی شهری مناسب با ارزش‌ها و خواسته‌های کودکان در شهرهای ما به شدت ملموس است و این در حالی است که اقداماتی نظیر تصویب کنوانسیون جهانی حقوق کودکان، پروژه ایجاد شهرهای دوستدار کودک و... در حال اجرا می‌باشند. زمان آن فرا رسیده است که کودکان و ارزش‌های آنها وارد معادلات شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری شده و مدیران شهری امکان زندگی لذت‌بخش را برای آنان فراهم آورند. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت فضاهای عمومی شهری جهت استفاده کودکان 11-14 سال منطقه 1 شهر نجف آباد تهیه گردیده است که بر اساس روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و براساس هدف کاربردی است و از روش‌های کتابخانه‌ای و میدانی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماری 2659 نفر از کودکان ساکن در منطقه 1 شهر نجف آباد می‌باشد که اطلاعات آماری از طریق توزیع 350 پرسشنامه (که پایایی آن‌ها از تحلیل آماری آلفای کرونباخ (?) برابر 8. بدست آمده است که نشانگر پایایی مطلوب پرسشنامه‌ها می‌باشد.) در میان کودکان بدست آمده و از طریق نرم‌افزار spss مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان گفت عناصر کالبدی پارک، خیابان، پیاده‌رو و میدان بر دیدگاه کودکان از یک فضای خوب شهری تاثیرگذار است همچنین عناصر کارکردی پارک، خیابان و پیاده‌رو بر دیدگاه کودکان از یک فضای خوب شهری تاثیرگذار می‌باشد و با توجه به نتایج می‌توان گفت میزان تاثیر عنصر کارکردی میدان بر دیدگاه کودکان از یک فضای خوب شهری یکسان نمی‌باشد.