تحلیل نقش مدیریت شهری در گسترش فیزیکی شهر سقز

ویژگیهای اجتماعی- سیاسی شهر سقز در سه دهه اخیر موجب گسترش فیزیکی ناموزون شهری شده بدین صورت که در دو دهه اول عمده توسعه وگسترش شهر شکل افقی داشته و در دهه سوم به صورت عمودی نمایان شده است. در دو دهه اول عواملی همچون رشد سریع جمعیت و افزایش مهاجرت که علاوه بر عوامل معمول، مسایل سیاسی و جنگ در مناطق مرزی آن را تشدید نموده و موجب نرخ رشد بی‌سابقه 2/10 درصدی در دوره 65-55 شده که نیاز به مسکن این جمعیت اکثراً مهاجر حجم وسیعی از اسکان غیررسمی را به همراه داشته است، هرچند بورس بازی بر روی زمین، ملاحظات سیاسی - امنیتی نیز مزید بر علت بوده و مانع از برنامه‌ریزی ویژه مدیران شهری وقت برای مقابله مناسب و منطقی با این مساله بوده و مشکلات آن گریبان‌گیر مدیران شهری فعلی نیز هست. اما در یک دهه اخیر رواج آپارتمان نشینی، قیمت نسبتاً مناسب و پایین‌تر آن نسبت به ساختمانهای تک واحده، سود فراوان برای سازندگان و... گسترش فیزیکی بصورت عمودی را به همراه داشته است. همچنین سیاستها، برنامه‌ها و عملکرد شهرداری بصورت آگاهانه و ناآگاهانه موجب تشدید گسترش فیزیکی ناموزون شهر سقز شده است. افزایش درآمدی شهرداری از محلهای فروش تراکم، تغییر کاربری و کمیسیون ماده صد گواه براین ادعا است. فقدان مدیریت واحد شهری، روند تبدیل ادارات خدمات‌رسان به شرکتهای خدمات‌رسان (توجه به کسب سود بیشتر)، موجبات ارایه خدمات خارج از ضوابط (بویژه در مجلات غیررسمی) و همچنین توسعه و بهسازی شبکه و تاسیسات مورد نیاز را فراهم آورده است، که علاوه بر اینکه عامل تشویقی برای توسعه ناموزون است، نارضایتی شهروندان از مدیریت شهری را نیز به همراه داشته است. نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که گسترش فیزیکی شهر سقز تابع خواسته‌های مدیریت شهر نبوده و این گسترش منطبق بر طرح‌های توسعه شهری نیز انجام نگرفته است.